Malarz, brat rzeźbiarza Piotra. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1873-79), potem zaś w akademiach - wiedeńskiej u K. Wurzingera (1880-81) oraz monachijskiej u W. Lindenschmita (1883-85). W roku 1885 osiedlił się we Lwowie, gdzie brał czynny udział w życiu artystycznym; założył m.in. szkołę rysunku dla kobiet, przekształconą później w ogólną szkołę malarstwa i rzeźby; był kustoszem Galerii Miejskiej. Początkowo tworzył portrety pod wpływem Antoniego Grabowskiego (pod którego kierunkiem pracował). Po roku 1890 zaczął uprawiać głównie malarstwo pejzażowe. Jego ulubiony motyw stanowią nastrojowe widoki rozlewisk i jesienne mokradła, oświetlone promieniami zachodzącego słońca. Prace Harasimowicza znajdują się w wielu muzeach w kraju i zagranicą, m.in. w Ermitażu, Lwowskiej Galerii Obrazów, Muzeum Narodowym w Warszawie, Bibliotece Narodowej.