Wystawiany:
- Jacek i Rafał Malczewscy,Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, 2011;
- Jacek i Rafał Malczewscy,Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, 2012.

POCHODZENIE:
- według oświadczenia oferenta obraz był własnością syna Rafała Malczewskiego - Krzysztofa, następnie został po nim odziedziczony.


„Świat przedstawiany przez Malczewskiego, nie jest światem fantastycznym - jest to ten nasz codzienny świat, bez żadnej formalnej stylizacji w jakimkolwiek kierunku, przedstawiony realnie, tylko jakby w lekkiej karykaturze i deformacji, mającej źródło swe nie w wymaganiach formy, tylko w psychologii życiowej twórcy. Składa się na to m. in. i przesunięcie w różne strony (a nie harmonizowanie w określonym tonie) kolorów. Dołączają się momenty nastrojowe, ale specyficzne; potworność pospolitości i pospolitość dziwności i wynikająca z nich, również różnokierunkowa, deformacja kształtów. Niesłychana skala barw, odbiegająca w każdym obrazie inaczej od normalnej harmonii (dopełniającej i jej pochodnych), której perwersyjność jest wynikiem spotęgowania życia we wspomnianych wyżej wymiarach. To wszystko w połączeniu z realnym „odrobieniem” przedmiotów przedstawionych, daje ten wynik, że patrząc na obrazy Rafała Malczewskiego, mimo, iż wszystko pozornie pozostaje tem samem, jesteśmy w zupełnie innym świecie, przypominającym wizje narkotyczne pod działaniem pewnych alkaloidów lub też senne marzenia ze spotęgowaną rzeczywistością - oba te światy są w swej dziwności niesprowadzalne do żadnych prostszych czynników” - tak o malarstwie Rafała Malczewskiego pisał w 1929 roku, Stanisław Ignacy Witkiewicz - Witkacy.

Rafał Malczewski, kształcił się w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, lecz najważniejszą wiedzę z zakresu malarstwa zdobył od swego ojca Jacka Malczewskiego. Malarz do czasu II wojny światowej mieszkał w Zakopanem, był równocześnie zagorzałym taternikiem. Stąd w jego malarstwie motyw zimowych ośnieżonych stoków, szczytów i pól. Wraz z wybuchem wojny w 1939 roku udało mu się uciec do Francji, następnie do Brazylii, gdzie na początku lat 40. XX w. malował skaliste wzniesienia, niewielkie miasteczka we własnym, w pełni ukształtowanym stylu. Ostatecznie artysta osiadł na stałe w Kanadzie, w Montrealu. Niektóre z dotychczas oferowanych na aukcjach prac z tego okresu posiadają jednakowe oznaczenia tamtejszej Dominion Gallery - prowadzoną przez ponad 50 lat (1941-2000) przez dr. Maxa Sterna. (Obecnie Galeria reaktywowana prze Roberta Landaua).