Malarz i pedagog; studiował w latach 1919-25 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stanisława Dębickiego i Stanisława Kamockiego. Po ukończeniu nauki pracował nieprzerwanie, aż do przejścia na emeryturę w roku 1953, jako nauczyciel rysunku w szkołach średnich. Przez pierwszy rok po studiach nauczał w Lubartowie, następnie w Chełmie Lubelskim, a od 1935 w Lublinie. W czasie wojny na tajnych kompletach pomagał przygotowywać uczniów do egzaminów. Po zakończeniu pracy zawodowej poświęcił się całkowicie twórczości artystycznej. Był członkiem lubelskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1936) i uczestniczył w zorganizowanych przez związek wystawach: m.in. prezentował swoje obrazy w Krakowie, Warszawie, Chełmnie i Zamościu. Ponadto brał udział we wszystkich wystawach organizowanych w Lublinie i województwie lubelskim. Malował przede wszystkim pejzaże ewokujące nastrój spokoju i pogody oraz sceny rodzajowe.
Olej, tektura; 18 x 24 cm
Sygnowany p.d. Ołpiński
Malarz i pedagog; studiował w latach 1919-25 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stanisława Dębickiego i Stanisława Kamockiego. Po ukończeniu nauki pracował nieprzerwanie, aż do przejścia na emeryturę w roku 1953, jako nauczyciel rysunku w szkołach średnich. Przez pierwszy rok po studiach nauczał w Lubartowie, następnie w Chełmie Lubelskim, a od 1935 w Lublinie. W czasie wojny na tajnych kompletach pomagał przygotowywać uczniów do egzaminów. Po zakończeniu pracy zawodowej poświęcił się całkowicie twórczości artystycznej. Był członkiem lubelskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1936) i uczestniczył w zorganizowanych przez związek wystawach: m.in. prezentował swoje obrazy w Krakowie, Warszawie, Chełmnie i Zamościu. Ponadto brał udział we wszystkich wystawach organizowanych w Lublinie i województwie lubelskim. Malował przede wszystkim pejzaże ewokujące nastrój spokoju i pogody oraz sceny rodzajowe.