Swą artystyczną edukację rozpoczął w Szkole Przemysłowej w Krakowie i kontynuował w miejscowej ASP pod kierunkiem J. Pankiewicza (1909-1914) oraz T. Axentowicza (1916-1917). Na kształt twórczości Górskiego, zarówno w zakresie tematyki jak i techniki, istotny wpływ wywarła sztuka Axentowicza, akcentująca ludowe pierwiastki, często sentymentalna w wyrazie, oparta na solidnym warsztacie rysunkowym i utrzymana w realistycznej konwencji. Górski rozwijał też w rozmaitych wariantach, m.in. w cyklu "Starość i młodość", typowy dla ikonografii symbolizmu motyw przemijania i znikomości ludzkiej egzystencji. Artysta eksponował swe prace w Krakowie, Warszawie i Poznaniu. Oferowane dzieło na charakter unikalny, gdyż cały przedwojenny dorobek Górskiego uległ zniszczeniu w 1944 r.