Malarz i grafik, wybitny pejzażysta, jeden z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego. W latach 1891-1900 kształcił się w krakowskiej ASP u F. Cynka, I. Jabłońskiego, J. Unierzyskiego, L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego (1897-1900).
Dwukrotnie przebywał na stypendium w Paryżu (1901/02, 1904/05), dwukrotnie odwiedził Włochy, podróżował po Niemczech i Szwajcarii. W czasie I wojny walczył w Legionach. Po wojnie był profesorem krakowskiej ASP, gdzie prowadził szkołę pejzażu. Pejzażu uczył też na Harendzie w Zakopanem. Był członkiem stowarzyszenia Sztuka, należał do Wiedeńskiej Secesji i Towarzystwa Sztuka Podhalańska. Brał udział w zagranicznych wystawach Sztuki, m.in. w Wiedniu, Budapeszcie, Wenecji, Berlinie. Malował zwykle w plenerze, do ulubionych motywów należały widoki podkrakowskich wsi, Tatry i Podhale. W okresie międzywojennym powstała seria martwych natur, w czasie II wojny krakowskie pejzaże. Artysta malował szerokimi, płaskimi pociągnięciami pędzla, gęsta, fakturowo kładziona farba nadawała obrazom swoisty materialny wymiar, stosował raczej ograniczoną gamę kolorów, szczególnie w okresie po I wojnie.