PROWENIENCJA:
Ursula Wenzel, Galerie Tannhauser, Berlin. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
WYSTAWIANY:
Jewish Artists of the School of Paris, Artcurial Vienna - Artcurial Brussels - Artcurial Paris, 2015.
LITERATURA:
Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy éditions d'Art, Paris 2015, s. 197.
Roman Kramsztyk studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uczęszczał do prywatnej pracowni artystycznej Adolfa Edouarda Hersteina, a później do Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Monachium. Po raz pierwszy wystawiał swoje prace w Salonie d'Automne w Paryżu w 1911 roku. Kolejne wystawy w Berlinie, Barcelonie i 1913 roku w Krakowie odniosły ogromny sukces. Po czterech latach w Paryżu wydarzenia I wojny światowej zmusiły go do powrotu do Polski, gdzie wstąpił do awangardowej grupy Rytm (Rytm), stając się jedynym malarzem portrecistą wśród rówieśników. Przeszedł przez okres, w którym wątpił w swoją sztukę i kwestionował swoje malarstwo, co ostatecznie doprowadziło go do decyzji o odejściu z grupy w 1932 roku. W latach międzywojennych zyskał renomę i wykonywał prace na zlecenie przemysłowców i polityków. Wraz z wybuchem drugiej wojny światowej przeniósł się do Warszawy, ale znalazł się w getcie. Poświęcony swojej sztuce, wykonał liczne portrety i był oddany przedstawieniu okrucieństw wojny, które miały miejsce w żydowskim getcie w Warszawie. Szkicownik, który przedstawiał tragicznie realistyczne rysunki, zachował się w Izraelu jako dokument horroru Holokaustu. Istnieje kilka wersji jego śmierci, które zgadzają się z istotą: podczas likwidacji getta został „śmiertelnie ranny strzałem z broni palnej w mieszkaniu, w którym mieszkał, wśród swoich obrazów, przez członka ukraińskiej milicji SS”, jak wynika ze świadectwa Władysława Szpilmana w jego autobiografii Pianista, która zainspirowała tytułowy film Romana Polańskiego.
olej, płótno
wymiary: 93 x 73cm
sygn. ‘Kramsztyk.’ (lewy dół)
PROWENIENCJA:
Ursula Wenzel, Galerie Tannhauser, Berlin. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
WYSTAWIANY:
Jewish Artists of the School of Paris, Artcurial Vienna - Artcurial Brussels - Artcurial Paris, 2015.
LITERATURA:
Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy éditions d'Art, Paris 2015, s. 197.
Roman Kramsztyk studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uczęszczał do prywatnej pracowni artystycznej Adolfa Edouarda Hersteina, a później do Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Monachium. Po raz pierwszy wystawiał swoje prace w Salonie d'Automne w Paryżu w 1911 roku. Kolejne wystawy w Berlinie, Barcelonie i 1913 roku w Krakowie odniosły ogromny sukces. Po czterech latach w Paryżu wydarzenia I wojny światowej zmusiły go do powrotu do Polski, gdzie wstąpił do awangardowej grupy Rytm (Rytm), stając się jedynym malarzem portrecistą wśród rówieśników. Przeszedł przez okres, w którym wątpił w swoją sztukę i kwestionował swoje malarstwo, co ostatecznie doprowadziło go do decyzji o odejściu z grupy w 1932 roku. W latach międzywojennych zyskał renomę i wykonywał prace na zlecenie przemysłowców i polityków. Wraz z wybuchem drugiej wojny światowej przeniósł się do Warszawy, ale znalazł się w getcie. Poświęcony swojej sztuce, wykonał liczne portrety i był oddany przedstawieniu okrucieństw wojny, które miały miejsce w żydowskim getcie w Warszawie. Szkicownik, który przedstawiał tragicznie realistyczne rysunki, zachował się w Izraelu jako dokument horroru Holokaustu. Istnieje kilka wersji jego śmierci, które zgadzają się z istotą: podczas likwidacji getta został „śmiertelnie ranny strzałem z broni palnej w mieszkaniu, w którym mieszkał, wśród swoich obrazów, przez członka ukraińskiej milicji SS”, jak wynika ze świadectwa Władysława Szpilmana w jego autobiografii Pianista, która zainspirowała tytułowy film Romana Polańskiego.