W swojej praktyce artystycznej Tomasz Kulka koncentruje się na tym wszystkim co powierzchownie wyparte, niechciane, straszne i zasadniczo ludzkie. Twórczość artysty cechuje ogromna różnorodność środków wyrazu, takich jak malarstwo, rzeźba, street art, wideo i ceramika. We wszystkich tych obszarach praktyk artystycznych, charakteryzuje go osobliwe podejście do własnych doświadczeń, przenoszenie historii w wymiar uniwersalnych opowieści, a także świadome operowanie skalą miniatur. Punktem wyjścia jego sztuki była codzienność rodzinnego Wolbromia, rozpatrywana na poziomie ironicznym, dosłownym, metaforycznym, a nawet mistycznym. To wyludniające się miasteczko zawieszone w czasoprzestrzeni znajdujące się między Krakowem a Katowicami. Jest niewątpliwym źródłem inspiracji i refleksji na temat rozpoznań zależności między degradacją społeczną i degradacją przestrzeni miejskiej. Artysta buduje osobliwy świat, w którym nie ma nadziei, a codzienna rutyna zabija jakikolwiek objaw buntu i niezgody na zastaną rzeczywistość pełną apatii i przygnębienia. Nadrzędną rolę odgrywa tu pewien ironiczny i niekiedy humorystyczny dystans do swojskości polskiej prowincji, przytłaczającej klaustrofobiczną przeciętnością, nietolerancją, wulgarnością, agresją i alkoholizmem. W twórczości Kulki nie ma ucieczki od tego świata. Aktualnie Kulka pracuje nad rozwijaniem motywów quasi-religii jako odpowiedzi na żywotne potrzeby świata sztuki, który tak bardzo próbuje być poważny w niepoważnych czasach. Z tego nurtu działań Tomasza Kulki pochodzi prezentowana praca Golem, o czym artysta pisze: „Golemy są ikonami, których potrzebuje każdy dobry dom i dobra rodzina. Bez nich spotka cię samo, najczystsze niewybaczalne dobro”. Golemy są ikonami pisanymi przy zachowaniu wszelkich reguł. Artysta korzysta ze składników organicznych, stosując technikę tłustej tempery wykorzystywaną już w średniowieczu do malowania ikon. Bliższe wejrzenie jednak w treść tych ikon natychmiast odsłania typowe dla Kulki zdystansowane podejście: zamiast pobożnych scen, widzimy zdarzenia i zachowania daleko wykraczające poza te przedstawione w Monachomachii. Także i tu Kulka kreuje kwasi-religijne treści, które są de facto ich przeciwstawieniem. Kto wie, może to właśnie ikony Kulki są bardziej realistyczne niż te, do których przywykliśmy? Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 2004 roku uzyskał dyplom z malarstwa w pracowni profesora Grzegorza Bednarskiego i pracowni ceramicznej profesora Czesława Dźwigaja. W 2019 roku obronił doktorat. Tomasz Kulka zdobył m. in. II Nagrodę na 44. Biennale Malarstwa Bielska Jesień w 2019 roku. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i grupowych, a jego prace znajdują się w cenionych kolekcjach w Polsce i zagranicą.