Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz – Pro memoria. Wrocławska kolekcja Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy 1 VII – 24 IX 2023.
Obraz reprodukowany:
– Duda Gracz, tekst I. Kamiński, wybór ilustracji, oprac. biografii i bibliografii A. Duda Gracz, wyd. Penta, Warszawa 1997, rozdz. Podejrzane piękno prowincji, s. 203, kat. poz. 46, il. barwna;
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja (katalog wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 23, il. barwna, kat. poz. 15;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy VI 2023, s. 36, il. barwna.
Współpraca Jerzego Dudy Gracza z teatrem miała swoje początki już w bardzo wczesnych latach, kiedy ucząc się w częstochowskim Liceum Plastycznym nawiązywał kontakty z teatrzykami w domach kultury. Związki z teatrem pojawiały się i później, choć nie były one łatwe, o czym mówił sam artysta.
Pierwszą poważną pracą scenograficzną Dudy Gracza była zrealizowana w 1981 r. Filomena Marturano w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, w reżyserii Michała Pawlickiego. Artysta tak wspominał po latach tę współpracę: Zaklinałem się potem, że już nigdy więcej! Oczywiście nie dotrzymałem słowa. Przekonała mnie osobowość niezwykła i piękna – Andrzej Dziuk. Wówczas rozpoczynał karierę reżyserską w Teatrze Starym i zaproponował zrobienie scenografii do Gry o każdym wg Iwaszkiewicza. Powtarzałem, że nie będę robił żadnych kostiumów, że mnie to nie obchodzi. A on w tym czasie spokojnie tłumaczył mi uroki swojego przedsięwzięcia. Mówiąc nie – coś tam sobie gryzmoliłem (cyt. za: Teresa Semik, Pejzaż teatru, „Dziennik Zachodni“, nr 63 z 31 III 1993).
Po scenografii do Gry o każdym (1984) w Teatrze Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Duda Gracz zrealizował także oprawę sceniczną do Carmen Bizeta w Operze Śląskiej w Bytomiu (1988), w reżyserii Marii Fołtyn, jednak miejscem, które darzył szczególną sympatią, był stworzony przez Andrzeja Dziuka w 1985 r. w Zakopanem Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wielki szacunek i podziw dla twórczej osobowości Andrzeja Dziuka sprawiał, że współpracę z nim Duda Gracz uważał za zaszczyt. Zaprojektował scenografię do spektaklu Pokusa (1993) według Calderona, w reżyserii Dziuka, był blisko zaprzyjaźniony z artystami tworzącymi Teatr Witkacego i często odwiedzał to miejsce. Szereg obrazów artysty związanych jest tematycznie z wystawianymi tu spektaklami, przedstawia aktorów i sceny z przedstawień. Prezentowany obraz nawiązuje do spektaklu Katzenjammer według Matki Stanisława Ignacego Witkiewicza. W rolę Matki wcieliła się gwiazda Teatru Witkacego Dorota Ficoń, natomiast rolę służącej Doroty zagrał Lech Wołczyk sportretowany przez Dudę Gracza.
GMINA ZAKOPANE — WITKACEMU. TERCET SŁUGI DOROTY, FAKTURALNEJ NAMIĘTNOŚCI I PIANINA Z WŁÓCZKĄ, 1992
olej, płyta,
76 x 53 cm
sygn. l.d.: DUDA GRACZ . 1493/92 .
Na odwrocie na płycie:
– napis flamastrem śr.: 1493 | STARE | ZŁOTO.
– śr.g.: nalepka autorska wypełniona odręcznie z danymi obrazu i sygnaturą;
– po lewej: nalepka wystawowa [druk]: MUZEUM MIEJSKIE WROCŁAWIA | Jerzy Duda Gracz – Pro memoria | Wrocławska kolekcja | 8 I – 13 II 2005 r., poniżej pieczątka muzealna;
– po prawej: nalepka wystawowa [druk]: Muzeum Miedzi w Legnicy | Jerzy Duda Gracz | Pro Memoria | Kolekcja wrocławska 15.04. 2005 – 28.05. 2005, poniżej pieczątka muzealna;
– poniżej: nalepka wystawowa [druk]: Muzeum Śląskie w Katowicach | Jerzy Duda Gracz – | Pro memoria – | Kolekcja wrocławska | 19.02. – 10.04.2005 r., po lewej pieczątka muzealna.
Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz – Pro memoria. Wrocławska kolekcja Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy 1 VII – 24 IX 2023.
Obraz reprodukowany:
– Duda Gracz, tekst I. Kamiński, wybór ilustracji, oprac. biografii i bibliografii A. Duda Gracz, wyd. Penta, Warszawa 1997, rozdz. Podejrzane piękno prowincji, s. 203, kat. poz. 46, il. barwna;
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja (katalog wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 23, il. barwna, kat. poz. 15;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy VI 2023, s. 36, il. barwna.
Współpraca Jerzego Dudy Gracza z teatrem miała swoje początki już w bardzo wczesnych latach, kiedy ucząc się w częstochowskim Liceum Plastycznym nawiązywał kontakty z teatrzykami w domach kultury. Związki z teatrem pojawiały się i później, choć nie były one łatwe, o czym mówił sam artysta.
Pierwszą poważną pracą scenograficzną Dudy Gracza była zrealizowana w 1981 r. Filomena Marturano w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, w reżyserii Michała Pawlickiego. Artysta tak wspominał po latach tę współpracę: Zaklinałem się potem, że już nigdy więcej! Oczywiście nie dotrzymałem słowa. Przekonała mnie osobowość niezwykła i piękna – Andrzej Dziuk. Wówczas rozpoczynał karierę reżyserską w Teatrze Starym i zaproponował zrobienie scenografii do Gry o każdym wg Iwaszkiewicza. Powtarzałem, że nie będę robił żadnych kostiumów, że mnie to nie obchodzi. A on w tym czasie spokojnie tłumaczył mi uroki swojego przedsięwzięcia. Mówiąc nie – coś tam sobie gryzmoliłem (cyt. za: Teresa Semik, Pejzaż teatru, „Dziennik Zachodni“, nr 63 z 31 III 1993).
Po scenografii do Gry o każdym (1984) w Teatrze Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Duda Gracz zrealizował także oprawę sceniczną do Carmen Bizeta w Operze Śląskiej w Bytomiu (1988), w reżyserii Marii Fołtyn, jednak miejscem, które darzył szczególną sympatią, był stworzony przez Andrzeja Dziuka w 1985 r. w Zakopanem Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Wielki szacunek i podziw dla twórczej osobowości Andrzeja Dziuka sprawiał, że współpracę z nim Duda Gracz uważał za zaszczyt. Zaprojektował scenografię do spektaklu Pokusa (1993) według Calderona, w reżyserii Dziuka, był blisko zaprzyjaźniony z artystami tworzącymi Teatr Witkacego i często odwiedzał to miejsce. Szereg obrazów artysty związanych jest tematycznie z wystawianymi tu spektaklami, przedstawia aktorów i sceny z przedstawień. Prezentowany obraz nawiązuje do spektaklu Katzenjammer według Matki Stanisława Ignacego Witkiewicza. W rolę Matki wcieliła się gwiazda Teatru Witkacego Dorota Ficoń, natomiast rolę służącej Doroty zagrał Lech Wołczyk sportretowany przez Dudę Gracza.