Rysunek należy do większego zespołu prac, w których artysta wyraźnie inspirował się sztuką renesansu i „zafascynowany twórczością Leonarda, ale także Sandra Botticellego, kształtował własny typ portretu [...] – linearny, statyczny w ujęciu, o wyrafinowanym, spokojnym konturze, delikatnym światłocieniowym modelunku i zimnym, jasnym kolorycie. Zostały one wykonane podobną techniką: kredkami, sangwiną, gwaszem, czasem pastelami na papierze [...]“
(B. Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, s. 47-48).