Jeden z najważniejszych i najwybitniejszych twórców okresu międzywojennego, związany ze środowiskiem wileńskich i petersburskich klasycystów. Oprócz malarstwa sztalugowego uprawiał malarstwo ścienne i dekoracyjne oraz rzeźbę. Od 1909 roku studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W roku 1920 wrócił do Wilna, gdzie założył Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków. W latach 20. podróżował do Francji i Włoch gdzie rozwijał swoje zainteresowanie sztuką antyczna i renesansową. W Wilnie znany był jako pedagog. W 1929 objął katedrę malarstwa monumentalnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1944 roku uciekł z Wilna do Krakowa. W swoich pracach często nawiązywał do sztuki renesansowej. Malował głównie portrety, sceny rodzajowe i pejzaże.