Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (1922-1923), a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Władysława Skoczylasa (1923-1927). Od 1926 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików "Ryt". Wydana przezeń w 1931 teka "Szlembark", prezentująca realia życia w góralskiej wiosce, którą odwiedzał i w której z czasem zamieszkał, była niezamierzoną polemiką z idealizowanymi przedstawieniami Skoczylasa. Jednocześnie z grafiką artysta od lat międzywojennych tworzył cykle rysunkowe, które po wojnie i utracie w Powstaniu Warszawskim warsztatu graficznego, stały się domeną jego twórczości. Poczynając od cyklu "Warszawa 1945", w którym utrwalił widoki zrujnowanego miasta, w kolejnych cyklach (jak "Indie", 1956, "Meksyk" I i II, 1957-1959, "Laguna wenecka", 1958, "Brazylia", 1963 i wiele innych) wychodził daleko poza poetykę reportażu ku syntezie zaobserwowanych zjawisk. Artysta pracował jako pedagog ASP w Warszawie w latach 1933-1939 i od 1945 (profesor od 1950, na emeryturze od 1969). Był członkiem licznych organizacji artystycznych i laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych.
Tusz, piórko, papier; 44 x 33 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p.d.: Kulisiewicz 1963
*droit de suite
Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (1922-1923), a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Władysława Skoczylasa (1923-1927). Od 1926 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików "Ryt". Wydana przezeń w 1931 teka "Szlembark", prezentująca realia życia w góralskiej wiosce, którą odwiedzał i w której z czasem zamieszkał, była niezamierzoną polemiką z idealizowanymi przedstawieniami Skoczylasa. Jednocześnie z grafiką artysta od lat międzywojennych tworzył cykle rysunkowe, które po wojnie i utracie w Powstaniu Warszawskim warsztatu graficznego, stały się domeną jego twórczości. Poczynając od cyklu "Warszawa 1945", w którym utrwalił widoki zrujnowanego miasta, w kolejnych cyklach (jak "Indie", 1956, "Meksyk" I i II, 1957-1959, "Laguna wenecka", 1958, "Brazylia", 1963 i wiele innych) wychodził daleko poza poetykę reportażu ku syntezie zaobserwowanych zjawisk. Artysta pracował jako pedagog ASP w Warszawie w latach 1933-1939 i od 1945 (profesor od 1950, na emeryturze od 1969). Był członkiem licznych organizacji artystycznych i laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych.