Hiszpański artysta żyjący w latach 1881-1973, jeden z twórców nurtu malarstwa zwanego kubizmem. Choć najmocniej kojarzony jest dziś z malarstwem właśnie, tworzył także grafiki, ceramikę, rzeźby. Jego prace do dziś należą do najlepiej rozpoznawalnych, najbardziej cenionych dzieł sztuki nowoczesnej na całym świecie.
Już w dzieciństwie talent plastyczny Picassa został dostrzeżony przez jego ojca. Młody Pablo kształcił się w Hiszpanii, gdzie w roku 1900 udało mu się zorganizować swoją pierwszą wystawę obrazów. Niedługo potem podjął decyzję o przeprowadzce do Paryża, gdzie prowadził intensywne życie towarzyskie. Przyjaźnie zawarte z innymi artystami oraz marszandami wzmacniały oraz napędzały jego twórcze poszukiwania.
Twórczość Picassa stale ewoluowała. W zależności od źródeł inspiracji i w rezultacie estetyki wykonanych dzieł jego dokonania artystyczne można podzielić na okresy. Prace z okresu błękitnego, przypadającego na lata 1901-1904, powstały pod wpływem tragicznej śmierci przyjaciela artysty. Przygnębiająca tematyka obrazów krążąca wokół cierpienia, melancholii, przemijania, starości i ubóstwa oraz chłodna, monochromatyczna paleta barw złożona przede wszystkim z błękitów, odzwierciedlają ówczesny stan ducha Picassa. W pracach z kolejnego okresu nazywanego różowym (1904-1906) zdecydowanie widoczne są inspiracje twórczością Henriego de Toulouse-Lautreca. Artysta zmienił paletę barw na cieplejszą i wprowadził do obrazów postacie kuglarzy czy cyrkowych akrobatów.
Od 1907 roku, pod wpływem twórczości Paula Cézanne’a oraz sztuki iberyjskiej i afrykańskiej, Picasso rozpoczął twórcze eksperymenty z geometryzacją i uproszczeniem formy, które dały początek kubizmowi. Dzięki współpracy z Georges’em Brakiem skrystalizowały się zasady kubizmu analitycznego, hermetycznego i syntetycznego. Na przełomie lat 20. i 30. dało się zauważyć fascynację artysty dokonaniami surrealistów. Prawdziwym wstrząsem dla środowisk twórczych stała się natomiast Guernica, obraz namalowany w 1937 roku na zlecenie hiszpańskiego rządu. W sugestywny sposób przedstawiał okrucieństwo wojny i ogrom ludzkiego cierpienia. W latach 40. Picasso malował obrazy antywojenne. Okres twórczości powojennej jest bardzo bogaty, różnorodny i nie poddający się klasyfikacji. Na tle sztuki XX wieku osobowość twórcza Picassa miała olbrzymi wpływ na każdą dziedzinę współczesnej plastyki.
Litografia barwna, papier; 36,2 x 26,3 cm, wym. w oprawie 59 x 48 cm
Datowany z kamienia p.g.: 11.6.40.
Z: Guerre et la Paix, Maurlot, Paris, 1955
praca oprawiona w ramę za szybą
Hiszpański artysta żyjący w latach 1881-1973, jeden z twórców nurtu malarstwa zwanego kubizmem. Choć najmocniej kojarzony jest dziś z malarstwem właśnie, tworzył także grafiki, ceramikę, rzeźby. Jego prace do dziś należą do najlepiej rozpoznawalnych, najbardziej cenionych dzieł sztuki nowoczesnej na całym świecie.
Już w dzieciństwie talent plastyczny Picassa został dostrzeżony przez jego ojca. Młody Pablo kształcił się w Hiszpanii, gdzie w roku 1900 udało mu się zorganizować swoją pierwszą wystawę obrazów. Niedługo potem podjął decyzję o przeprowadzce do Paryża, gdzie prowadził intensywne życie towarzyskie. Przyjaźnie zawarte z innymi artystami oraz marszandami wzmacniały oraz napędzały jego twórcze poszukiwania.
Twórczość Picassa stale ewoluowała. W zależności od źródeł inspiracji i w rezultacie estetyki wykonanych dzieł jego dokonania artystyczne można podzielić na okresy. Prace z okresu błękitnego, przypadającego na lata 1901-1904, powstały pod wpływem tragicznej śmierci przyjaciela artysty. Przygnębiająca tematyka obrazów krążąca wokół cierpienia, melancholii, przemijania, starości i ubóstwa oraz chłodna, monochromatyczna paleta barw złożona przede wszystkim z błękitów, odzwierciedlają ówczesny stan ducha Picassa. W pracach z kolejnego okresu nazywanego różowym (1904-1906) zdecydowanie widoczne są inspiracje twórczością Henriego de Toulouse-Lautreca. Artysta zmienił paletę barw na cieplejszą i wprowadził do obrazów postacie kuglarzy czy cyrkowych akrobatów.
Od 1907 roku, pod wpływem twórczości Paula Cézanne’a oraz sztuki iberyjskiej i afrykańskiej, Picasso rozpoczął twórcze eksperymenty z geometryzacją i uproszczeniem formy, które dały początek kubizmowi. Dzięki współpracy z Georges’em Brakiem skrystalizowały się zasady kubizmu analitycznego, hermetycznego i syntetycznego. Na przełomie lat 20. i 30. dało się zauważyć fascynację artysty dokonaniami surrealistów. Prawdziwym wstrząsem dla środowisk twórczych stała się natomiast Guernica, obraz namalowany w 1937 roku na zlecenie hiszpańskiego rządu. W sugestywny sposób przedstawiał okrucieństwo wojny i ogrom ludzkiego cierpienia. W latach 40. Picasso malował obrazy antywojenne. Okres twórczości powojennej jest bardzo bogaty, różnorodny i nie poddający się klasyfikacji. Na tle sztuki XX wieku osobowość twórcza Picassa miała olbrzymi wpływ na każdą dziedzinę współczesnej plastyki.