Wczesne prace utrzymane były w duchu prac Paula Klee i zdradzały zafascynowanie grafiką Jerzego Panka. Posłużenie się ekspresyjną figuracją przyniosło artyście już w 1987 roku nagrodę za plakat Festival de Mons (Belgia). Kulminacja doświadczeń Nitki jako grafika nastąpiła w drzeworytach, które można określić jako "Munchowskie". To najciekawsze, a zarazem najlepsze warsztatowo dzieła. Sztuka Norwega jest dla Nitki najważniejszym punktem odniesienia, o czym świadczy np. graficzne przywołanie jego Autoportretu ze szkieletem ręki (1895) w pracy Głowa E. Muncha (2003).