Zaprzyjaźniony z Marią Jaremą, przez wiele lat podążali tą samą artystyczną drogą. Wspólnie odbudowywali powojenne środowisko twórcze Krakowa, przede wszystkim organizując tam wystawy, z których najważniejszą manifestacją artystyczną była Wystawa Sztuki Nowoczesnej (1948), skupiająca ówczesną polską awangardę.