Powierzchnia - bardzo istotny element rzeźb Adama Myjaka, bez którego chyba nie mogłyby w ogóle istnieć. Pod tym względem artysta wykazuje dużą dojrzałość i wyobraźnię. Obok płaszczyzn całkowicie gładkich, programowo wypolerowanych, wręcz lśniących, odbijających światło niczym soczewka, na którą padają promienie słoneczne - swoisty znak rozpoznawczy twórcy - pojawiają się w rzeźbach artysty także duże fragmenty chropawe, nierówne, pozostające w cieniu, co powoduje, że głowy, popiersia i figury żyją, nie tylko wewnętrznym życiem, ale zdają się do nas przemawiać, ruszać a nawet chodzić. [fragment tekstu Lechosława Lamańskiego Człowiek w twórczości Adama Myjaka, s. 6; ze strony www artysty]