Studia artystyczne rozpoczął w 1940 r. w Kunstgewerbeschule w Krakowie. W 1942 r. zgłębiał tajniki malowania ikon w Ławrze św. Jana Chrzciciela pod Lwowem. W Krakowie związany był z kręgiem artystów, którzy utworzą po wojnie Grupę Krakowską. W latach 1945-47 kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Eugeniusza Eibischa. W okresie 1947-1950 pracował jako asystent Tadeusza Kantora w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie. Na przełomie 1948/49 wziął udział w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej prezentując obrazy przynależne do nurtu abstrakcji geometrycznej. W okresie socrealizmu zajmował się scenografią oraz malarstwem monumentalnym dekorując cerkwie i kościoły. W 1955 r. odbyła się w Łodzi pierwsza indywidualna prezentacja prac artysty; w 1956 r. Nowosielski reprezentował Polskę na XXVIII Biennale w Wenecji. W l. 1957-62 piastował funkcję profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Następnie podjął pracę dydaktyczną w macierzystej uczelni, którą kontynuował do 1993 r. Od 1976 r. zajmował się malarstwem monumentalnym wykonując m.in. malowidła ścienne, stacje Drogi Krzyżowej i projekty witraży w kościele Opatrzności Bożej w Wesołej pod Warszawą. W drugiej połowie lat 50. ukształtowała się znamienna dla Nowosielskiego stylistyka zakorzeniona w konwencjach malarstwa bizantyjskiego, odzwierciedlająca kanony malarstwa sakralnego Obrządku Wschodniego i wczesnego renesansu włoskiego. Artysta wypracował oryginalną formułę przedstawiania aktów, scen figuralnych we wnętrzu i pejzaży. Oferowany rysunek jest rzadkim na rynku antykwarycznym przykładem wczesnej fazy twórczości artysty antycypującej jego typowe kompozycje. Sylwetowe ujęcie postaci, zaakcentowanie konturu i oszczędny modelunek zapowiadają tu dojrzały styl artysty z lat 1970., kiedy to kobieca sylweta sprowadzona zostanie do lapidarnego "znaku". Seria obrazów i rysunków z 1955 r. noszących tytuł "Gimnastyczka" prezentowana była na retrospektywnej wystawie Nowosielskiego w Państwowej Galerii Sztuki Zachęta (2003, kat. 205-210, il. na s. 100-103).
tusz, papier naklejony na płótno, 30,8 x 20,4
na rewersie napis: JERZY NOWOSIELSKI
Studia artystyczne rozpoczął w 1940 r. w Kunstgewerbeschule w Krakowie. W 1942 r. zgłębiał tajniki malowania ikon w Ławrze św. Jana Chrzciciela pod Lwowem. W Krakowie związany był z kręgiem artystów, którzy utworzą po wojnie Grupę Krakowską. W latach 1945-47 kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Eugeniusza Eibischa. W okresie 1947-1950 pracował jako asystent Tadeusza Kantora w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie. Na przełomie 1948/49 wziął udział w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej prezentując obrazy przynależne do nurtu abstrakcji geometrycznej. W okresie socrealizmu zajmował się scenografią oraz malarstwem monumentalnym dekorując cerkwie i kościoły. W 1955 r. odbyła się w Łodzi pierwsza indywidualna prezentacja prac artysty; w 1956 r. Nowosielski reprezentował Polskę na XXVIII Biennale w Wenecji. W l. 1957-62 piastował funkcję profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Następnie podjął pracę dydaktyczną w macierzystej uczelni, którą kontynuował do 1993 r. Od 1976 r. zajmował się malarstwem monumentalnym wykonując m.in. malowidła ścienne, stacje Drogi Krzyżowej i projekty witraży w kościele Opatrzności Bożej w Wesołej pod Warszawą. W drugiej połowie lat 50. ukształtowała się znamienna dla Nowosielskiego stylistyka zakorzeniona w konwencjach malarstwa bizantyjskiego, odzwierciedlająca kanony malarstwa sakralnego Obrządku Wschodniego i wczesnego renesansu włoskiego. Artysta wypracował oryginalną formułę przedstawiania aktów, scen figuralnych we wnętrzu i pejzaży. Oferowany rysunek jest rzadkim na rynku antykwarycznym przykładem wczesnej fazy twórczości artysty antycypującej jego typowe kompozycje. Sylwetowe ujęcie postaci, zaakcentowanie konturu i oszczędny modelunek zapowiadają tu dojrzały styl artysty z lat 1970., kiedy to kobieca sylweta sprowadzona zostanie do lapidarnego "znaku". Seria obrazów i rysunków z 1955 r. noszących tytuł "Gimnastyczka" prezentowana była na retrospektywnej wystawie Nowosielskiego w Państwowej Galerii Sztuki Zachęta (2003, kat. 205-210, il. na s. 100-103).