Za pędzel chwycił już we wczesnej młodości, kiedy jako nieletni przyglądał się malarskim poczynaniom ojca, który przez wiele lat w zaciszu domowym malował pejzaże. I wszystko wskazywało, że Janusz zostanie artystą malarzem. Życie jednak zdecydowało inaczej. Musiał zrezygnować z ASP, bo pochłonęła go proza życia. Kolejne biznesy, interesy, inicjatywy, choć dawały stabilizację życiową nie stępiły pragnień artystycznej duszy malarza. Przeżył flirt z fotografią, filmem, jednak wciąż myślał o malarstwie. W tym, co maluje Kulikowski widać jego uwielbienie dla nieco odleglejszych czasów i miejsc. Przesyconych światłem uliczek, włoskiej prowincji, czy wreszcie motoryzację i lotnictwo.