"geometria w krajobrazie" to projekt dzieł przestrzennych Ryszarda Winiarskiego. Powstały w okresie współpracy z Muzeum Sztuki Współczesnej w Hünfeld (Niemcy). Podobny projekt wykonał m.in. w Gorinchem w Holandii w postaci dwóch dużych realizacji wzniesionych w 1974 roku.
Urodził się w 1936 we Lwowie. Po ukończeniu w 1959 Politechniki Warszawskiej, studiował malarstwo na warszawskiej ASP, której dyplom otrzymał w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał pierwszą nagrodę na Sympozjum artystów i naukowców w Puławach (1966). Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "konstrukcja w procesie", w Łodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. W 1981 objął prowadzenie pracowni malarstwa w architekturze i urbanistyce na warszawskiej ASP, której był przez dwie kadencje prorektorem. Od 1990 roku profesor.
ołówek, papier, 23 x 32,5 cm,
sygn. winiarski'92.
Na odwrocie notatka "Zeichnungen 66", w górnym rogu umieszczona fotografia obiektu 7,4 x 6 cm.
"geometria w krajobrazie" to projekt dzieł przestrzennych Ryszarda Winiarskiego. Powstały w okresie współpracy z Muzeum Sztuki Współczesnej w Hünfeld (Niemcy). Podobny projekt wykonał m.in. w Gorinchem w Holandii w postaci dwóch dużych realizacji wzniesionych w 1974 roku.
Urodził się w 1936 we Lwowie. Po ukończeniu w 1959 Politechniki Warszawskiej, studiował malarstwo na warszawskiej ASP, której dyplom otrzymał w 1966. W czasie studiów uczestniczył w seminarium W. Porębskiego poświęconemu związkom między nauką i sztuką. W 1965 sformułował własny program poszukiwań artystycznych i zrealizował pierwsza prace z cyklu: "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", za którą otrzymał pierwszą nagrodę na Sympozjum artystów i naukowców w Puławach (1966). Brał udział w wielu prestiżowych wystawach, między innymi: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale des Konstruktivismus w Norymberdze (1969 i 1971), "konstrukcja w procesie", w Łodzi (1981) i Monachium (1985), "Reductivismus", w Wiedniu (1992). Uczestniczył też w ruchu neokonstruktywistycznym J. Bluma-Kwiatkowskiego. W 1981 objął prowadzenie pracowni malarstwa w architekturze i urbanistyce na warszawskiej ASP, której był przez dwie kadencje prorektorem. Od 1990 roku profesor.