Studia artystyczne rozpoczął w 1925 w krakowskiej ASP; uczył się pod kierunkiem W. Jarockiego, J. Mehoffera i F. Pautscha. W 1933 współorganizował Grupę Krakowską. Na stałe związany ze Lwowem. W swej twórczości inspirował się estetyką puryzmu oraz malarstwem P. Klee reprezentującym nurt abstrakcji aluzyjnej. W oferowanej autolitografii wykonanej pod koniec życia, artysta zastosował postkubistyczny podział przestrzeni. Pryzmatycznie zakomponowane, łukowate elementy służą oddaniu dynamiki form i autonomizacji plam świetlnych. Zaś tematem pracy pozostaje radosne pochylenie się grupy geologów nad odkrytym właśnie znaleziskiem.