Tadeusz Ajdukiewicz po studiach w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych wyjechał do Wiednia i Monachium, gdzie kontynuował naukę na tamtejszych akademiach; w Monachium uczył się też w pracowni Józefa Brandta. Około roku 1882 zamieszkał w Wiedniu, gdzie wkrótce przejął pracownię po Hansie Makarcie (zm. 1884). Tu szybko zdobył sobie sławę jako artysta związany z mecenatem arystokracji i dworów panujących. W tych kręgach jego obrazy zdobyły powszechne uznanie; czego wyrazem były honorowe odznaczenia i medale nadawane przez monarchów. Malował przede wszystkim portrety, tworzył też sceny myśliwskie, obrazy o tematyce wschodniej, sceny bitewne, rewie i przeglądy wojsk. Podobnie jak jego mistrz – Józef Brandt – Ajdukiewicz chętnie wprowadzał do swoich kompozycji motyw konia. Jak pisze Irena Jakimowiczowa, jego malarstwo ceniono za „biegłość w odtwarzaniu parad wojskowych, elegancję i błyskotliwość reprezentacyjnych portretów“ (Słownik Artystów Polskich, T. I, Wrocław 1971, s. 12). Znakomitym jego przykładem – jest oferowany portret księcia von Croy.
Leopold Emanuel Ludwig von Croy-Dülmen (Berlin 1827-Wiedeń 1894) – cesarsko-królewski tajny radca i generał kawalerii, kawaler Orderu Złotego Runa. Syn pruskiego generała świty Philippa Franza, księcia von Croy-Dülmen i księżniczki Johanny Wilhelminy zu Salm-Salm. Karierę wojskową rozpoczął w armii Prus. W 1852 w stopniu porucznika przeszedł do armii austriackiej. Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Beatrix hr. Nugent von Westmeath (1818-1880), drugą – Rosa Karoline Leopoldine von Sternberg (1836-1918), do której należało oferowane dzieło.
olej, płótno
80 x 126,5 cm
sygn. l.d.: Tadeusz Ajdukiewicz | Wiedeń. 1888
Na odwrocie (częściowo ukryta pod krosnem) pieczęć producenta przyborów malarskich: Malerleinwand & | Farben – Fabrik | A. EBESEDER | WIEN | L, Opernring 9; na ramie nalepka papierowa z napisem czarnym atramentem: Prinzessin | Rosa Croy | IV. Schönburgstrasse N. 10. | Wien
Tadeusz Ajdukiewicz po studiach w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych wyjechał do Wiednia i Monachium, gdzie kontynuował naukę na tamtejszych akademiach; w Monachium uczył się też w pracowni Józefa Brandta. Około roku 1882 zamieszkał w Wiedniu, gdzie wkrótce przejął pracownię po Hansie Makarcie (zm. 1884). Tu szybko zdobył sobie sławę jako artysta związany z mecenatem arystokracji i dworów panujących. W tych kręgach jego obrazy zdobyły powszechne uznanie; czego wyrazem były honorowe odznaczenia i medale nadawane przez monarchów. Malował przede wszystkim portrety, tworzył też sceny myśliwskie, obrazy o tematyce wschodniej, sceny bitewne, rewie i przeglądy wojsk. Podobnie jak jego mistrz – Józef Brandt – Ajdukiewicz chętnie wprowadzał do swoich kompozycji motyw konia. Jak pisze Irena Jakimowiczowa, jego malarstwo ceniono za „biegłość w odtwarzaniu parad wojskowych, elegancję i błyskotliwość reprezentacyjnych portretów“ (Słownik Artystów Polskich, T. I, Wrocław 1971, s. 12). Znakomitym jego przykładem – jest oferowany portret księcia von Croy.
Leopold Emanuel Ludwig von Croy-Dülmen (Berlin 1827-Wiedeń 1894) – cesarsko-królewski tajny radca i generał kawalerii, kawaler Orderu Złotego Runa. Syn pruskiego generała świty Philippa Franza, księcia von Croy-Dülmen i księżniczki Johanny Wilhelminy zu Salm-Salm. Karierę wojskową rozpoczął w armii Prus. W 1852 w stopniu porucznika przeszedł do armii austriackiej. Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Beatrix hr. Nugent von Westmeath (1818-1880), drugą – Rosa Karoline Leopoldine von Sternberg (1836-1918), do której należało oferowane dzieło.