W latach 1937-1942 kształcił się na Wydziale Grafiki PIS u W. Jarodzkiego i A. Jurkiewicza. Studiował ponadto w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem E. Eibischa i Z. Pronaszki. Dyplom uzyskał w 1955 r. Znany jest przede wszystkim jako wytrawny grafik, który mistrzostwo formalne osiągnął w technice drzeworytu. W roku 1972 zapoczątkował serię groteskowych, malarskich autoportretów. Prezentowany wizerunek galopującego konia w charakterystyczny dla artysty sposób zredukowany został do malarskiego znaku, swoistego piktogramu widniejącego na neutralnym tle. W swej dynamice i maksymalnym uproszczeniu nawiązuje do tradycji malarstwa ekspresjonistycznego.