Literatura - A. Zeńczak, Witraże i polichromia tryforiów w kościele Mariackim w Krakowie 1890-1895, [w:] Józef Mehoffer. Opus magnum, kat. wyst. Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2000, s. 93, 95 (kat. I. 1, ilustracja).
[A. Zeńczak, op. cit., s. 93, 95]
Przez rok uczęszczał do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, J. Unierzyskiego i J. Matejki (1888). Od 1891 r. przebywał w Paryżu, gdzie studiował w Académie Colarossi i École Nationale des Beaux-Arts. Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych m.in.: T.A.P. "Sztuka", Hagenbundu, Królewskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Brukseli, Société Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. Jego działalność artystyczna rozwijała się w trzech kierunkach: witrażu, malowideł ściennych i malarstwa sztalugowego.
Prezentowany gwasz to nieco powiększony - a dzięki temu bardziej drobiazgowo opracowany - fragment, trzy kwatery, znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie (nr inw. 81132) projektu nie zrealizowanego witraża Mehoffera pt. Psalm o Miłosierdziu Bożym, przeznaczonego do południowego okna zamknięcia prezbiterium kościoła Mariackiego. Sceny przedstawiają od lewej: Noego, Lota opuszczającego Sodomę i Hagar na pustyni, a banderole zawierają trzy kolejne wersety Ps 136, 1-3.
Pod koniec 1890 r. Tadeusz Stryjeński, kierujący odnowieniem prezbiterium kościoła Mariackiego powierzył Mehofferowi i Wyspiańskiemu wykonanie projektów witraży do dwóch okien w prezbiterium świątyni: Wyspiański zaprojektował witraż zatytułowany Cnoty i występki, a Mehoffer - wspomniany Psalm o Miłosierdziu Bożym, inspirowany Psalmem 136.
"W zachowanym szkicu [Psalmu o Miłosierdziu Bożym] zwraca uwagę dążenie, by jak najściślej upodobnić kompozycję do dawnych witraży. Wyraża się to zarówno w podzieleniu powierzchni okna na szereg stosunkowo niewielkich pól, z których każde zawiera osobną scenę ujętą w charakterystyczne obramienie zapożyczone z zachowanych [w kościele Mariackim] czternastowiecznych witraży, jak w rodzaju stylizacji przedstawień figuralnych".
FRAGMENT PROJEKTU WITRAŻA - Psalm o Miłosierdziu Bożym, ok. 1890
Gwasz na papierze 30 x 65 cm (w świetle passe-partout)
Nie sygnowany
Na odwrocie nalepki wystawowe (galeryjne)
Literatura - A. Zeńczak, Witraże i polichromia tryforiów w kościele Mariackim w Krakowie 1890-1895, [w:] Józef Mehoffer. Opus magnum, kat. wyst. Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2000, s. 93, 95 (kat. I. 1, ilustracja).
[A. Zeńczak, op. cit., s. 93, 95]
Przez rok uczęszczał do krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza, J. Unierzyskiego i J. Matejki (1888). Od 1891 r. przebywał w Paryżu, gdzie studiował w Académie Colarossi i École Nationale des Beaux-Arts. Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych m.in.: T.A.P. "Sztuka", Hagenbundu, Królewskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Brukseli, Société Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. Jego działalność artystyczna rozwijała się w trzech kierunkach: witrażu, malowideł ściennych i malarstwa sztalugowego.
Prezentowany gwasz to nieco powiększony - a dzięki temu bardziej drobiazgowo opracowany - fragment, trzy kwatery, znajdującego się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie (nr inw. 81132) projektu nie zrealizowanego witraża Mehoffera pt. Psalm o Miłosierdziu Bożym, przeznaczonego do południowego okna zamknięcia prezbiterium kościoła Mariackiego. Sceny przedstawiają od lewej: Noego, Lota opuszczającego Sodomę i Hagar na pustyni, a banderole zawierają trzy kolejne wersety Ps 136, 1-3.
Pod koniec 1890 r. Tadeusz Stryjeński, kierujący odnowieniem prezbiterium kościoła Mariackiego powierzył Mehofferowi i Wyspiańskiemu wykonanie projektów witraży do dwóch okien w prezbiterium świątyni: Wyspiański zaprojektował witraż zatytułowany Cnoty i występki, a Mehoffer - wspomniany Psalm o Miłosierdziu Bożym, inspirowany Psalmem 136.
"W zachowanym szkicu [Psalmu o Miłosierdziu Bożym] zwraca uwagę dążenie, by jak najściślej upodobnić kompozycję do dawnych witraży. Wyraża się to zarówno w podzieleniu powierzchni okna na szereg stosunkowo niewielkich pól, z których każde zawiera osobną scenę ujętą w charakterystyczne obramienie zapożyczone z zachowanych [w kościele Mariackim] czternastowiecznych witraży, jak w rodzaju stylizacji przedstawień figuralnych".