Edward Hartwig był jednym z najwybitniejszych polskich fotografów. W latach 1932-1934 studiował w Graphisches Institut w Wiedniu w pracowni Rudolfa Kapitza i Hamsa Daimlera. Rozpoczął fotografowanie w połowie lat 20. Jego ojciec prowadził atelier fotograficzne w Moskwie, a następnie w Lublinie, dokąd rodzina Hartwigów przeniosła się z powodu rewolucji. W 1929 roku w Lublinie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1944-1946 przebywał w łagrze. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Artysta zajmował się przede wszystkim fotografią pejzażową, w której realizował liczne eksperymenty formalne, polegające przede wszystkim na stosowaniu grafizacji obrazu, dochodząc do przedstawień abstrakcyjnych. Opublikował wiele albumów fotograficznych między innymi w roku 1955 Ziemia rodzinna, w 1958 roku Fotografika, w 1969 roku Kulisy teatru oraz w 1995 roku Polska Edwarda Hartwiga. Ponadto wykonywał portrety i fotografię teatralną. Był członkiem i założycielem ZPAP oraz członkiem honorowym FIAP. Ponadto należał do wielu innych organizacji i towarzystw fotograficznych np. ZPAF. Po śmierci prace artysty były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Dwie prace Edwarda Hartwiga znajdują się w londyńskim Victoria and Albert Museum.
Fotografia ze spektaklu Hamlet, 1957 w roli głównej Adam Hanuszkiewicz
fotografia czarno biała, papier; 18 x 24 cm;
na odwrocie napis: Hamlet W-wa | 1957
na odwrocie napis: Hamlet | Teatr Powsz. Wwa | reż J. BABEC
na odwrocie pieczątka autorska: EDWARD HARTWIG | Art. Fotografik czł. Z.P.A.F. | WARSZAWA, AL. JEROZOLIMSKIE 91
na odwrocie pieczątka: Prawa autorskie chronione przez ZAIKS
Edward Hartwig był jednym z najwybitniejszych polskich fotografów. W latach 1932-1934 studiował w Graphisches Institut w Wiedniu w pracowni Rudolfa Kapitza i Hamsa Daimlera. Rozpoczął fotografowanie w połowie lat 20. Jego ojciec prowadził atelier fotograficzne w Moskwie, a następnie w Lublinie, dokąd rodzina Hartwigów przeniosła się z powodu rewolucji. W 1929 roku w Lublinie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1944-1946 przebywał w łagrze. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Artysta zajmował się przede wszystkim fotografią pejzażową, w której realizował liczne eksperymenty formalne, polegające przede wszystkim na stosowaniu grafizacji obrazu, dochodząc do przedstawień abstrakcyjnych. Opublikował wiele albumów fotograficznych między innymi w roku 1955 Ziemia rodzinna, w 1958 roku Fotografika, w 1969 roku Kulisy teatru oraz w 1995 roku Polska Edwarda Hartwiga. Ponadto wykonywał portrety i fotografię teatralną. Był członkiem i założycielem ZPAP oraz członkiem honorowym FIAP. Ponadto należał do wielu innych organizacji i towarzystw fotograficznych np. ZPAF. Po śmierci prace artysty były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Dwie prace Edwarda Hartwiga znajdują się w londyńskim Victoria and Albert Museum.