Ukończyła ASP w Katowicach w 2012 r. na wydziale malarstwa. Aneks dyplomowy realizowała w pracowni grafiki książki. Interesują ją narracyjne aspekty sztuk wizualnych, relacje między obrazami i tekstem. Konstrukcje fabularne, narracja, czasem ironiczna i paradoksalna pointa są tym co dla niej ważne i zazwyczaj obecne w podejmowanych przez nią działaniach. Artystka bada napięcia między literackim opisem a obrazem skonstruowanym jako jego pochodna, jest ciekawa na ile werbalny kontekst jest przekładalny na funkcję wizualną. Zwracając twórczą uwagę na marginalia, fascynuje się tym co spychane na pobocza dyskursu publicznego: opowiada historie zwykłych ludzi wplątanych w niezwykłe sytuacje. Ukryte i często wstydliwe części ich życia w obrazach-narracjach, które tworzy wyłaniają się spod fasady ich na pozór banalnej codzienności. Ekscytujące jest dla niej odkrywanie jak są bezradni i samotni przy wykonywaniu prozaicznych czynności. Stara się mówić o dziwactwie, które jest generowane przez szczegół pozornie nieistotny. Jej inspiracją są rzeczy i historie już zużyte. Funkcjonując w nowym kontekście, treści te działają często w zaskakujący sposób.
akryl, płótno, 80 x 80 cm,
sygn. na odwrocie
Ukończyła ASP w Katowicach w 2012 r. na wydziale malarstwa. Aneks dyplomowy realizowała w pracowni grafiki książki. Interesują ją narracyjne aspekty sztuk wizualnych, relacje między obrazami i tekstem. Konstrukcje fabularne, narracja, czasem ironiczna i paradoksalna pointa są tym co dla niej ważne i zazwyczaj obecne w podejmowanych przez nią działaniach. Artystka bada napięcia między literackim opisem a obrazem skonstruowanym jako jego pochodna, jest ciekawa na ile werbalny kontekst jest przekładalny na funkcję wizualną. Zwracając twórczą uwagę na marginalia, fascynuje się tym co spychane na pobocza dyskursu publicznego: opowiada historie zwykłych ludzi wplątanych w niezwykłe sytuacje. Ukryte i często wstydliwe części ich życia w obrazach-narracjach, które tworzy wyłaniają się spod fasady ich na pozór banalnej codzienności. Ekscytujące jest dla niej odkrywanie jak są bezradni i samotni przy wykonywaniu prozaicznych czynności. Stara się mówić o dziwactwie, które jest generowane przez szczegół pozornie nieistotny. Jej inspiracją są rzeczy i historie już zużyte. Funkcjonując w nowym kontekście, treści te działają często w zaskakujący sposób.