Roman Sielski - malarz i pedagog. Początkowo uczył się w lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych u Leonarda Podhoreckiego oraz u Kazimierza Sichulskiego na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego Państwowej Szkoły Przemysłowej. W latach 1922-27 kontynuował studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera, Józefa Pankiewicza i Feliksa Kowarskiego, a przez rok 1925/26 uczył się też filii Akademii w Paryżu. Po ukończeniu nauki wyjechał do Francji gdzie przebywał w latach 1928-29, i którą odwiedził ponownie w 1937 roku. Mieszkał we Lwowie Należał do lwowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków Artes, którego był pierwszym przewodniczącym, i z którym wystawiał swoje prace we Lwowie, Warszawie i Krakowie. Od 1932 roku należał też do Lwowskiego Związku Artystów Plastyków. Po wojnie został we Lwowie. Malował pejzaże i widoki wnętrz pozbawione postaci ludzkich, które ewokowały nastrój melancholii i pustki. W latach 1933-36 tworzył monumentalne kompozycje rejestrujące aktualne wydarzenia, zaś w późnej twórczości zwrócił się ku koloryzmowi.
Olej, płótno; 46 x 65 cm
Na odwrocie napis: B. K. R. C - 1624 | ????????? ?. W(?) | ?/??i? |"???????"1960-tip. ?/o 45 x 64 c?.
Roman Sielski - malarz i pedagog. Początkowo uczył się w lwowskiej Wolnej Akademii Sztuk Pięknych u Leonarda Podhoreckiego oraz u Kazimierza Sichulskiego na Wydziale Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego Państwowej Szkoły Przemysłowej. W latach 1922-27 kontynuował studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera, Józefa Pankiewicza i Feliksa Kowarskiego, a przez rok 1925/26 uczył się też filii Akademii w Paryżu. Po ukończeniu nauki wyjechał do Francji gdzie przebywał w latach 1928-29, i którą odwiedził ponownie w 1937 roku. Mieszkał we Lwowie Należał do lwowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków Artes, którego był pierwszym przewodniczącym, i z którym wystawiał swoje prace we Lwowie, Warszawie i Krakowie. Od 1932 roku należał też do Lwowskiego Związku Artystów Plastyków. Po wojnie został we Lwowie. Malował pejzaże i widoki wnętrz pozbawione postaci ludzkich, które ewokowały nastrój melancholii i pustki. W latach 1933-36 tworzył monumentalne kompozycje rejestrujące aktualne wydarzenia, zaś w późnej twórczości zwrócił się ku koloryzmowi.