Jego twórczość wpisała się wówczas w nurt abstrakcji aluzyjnej. Malując powikłane, splecione ze sobą i wzajemnie przenikające się kształty nawiązujące do form natury, opracował technikę zbliżoną do surrealistycznej dekalkomanii. Prezentowany obraz jest reprezentatywny dla dojrzałej sztuki Lenicy. Wyobrażone w nim biomorficzne kształty kojarzące się z wielobarwną tkanką, obwiedzione wyrazistym, miękkim konturem rozpełzają się odśrodkowo po diagonalnych osiach.