Uczeń Wojciecha Gersona w latach 1890-91 w Warszawskiej Klasie Rysunkowej, w latach 1891-93 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Izydora Jabłońskiego i Jana Matejki. Kontynuował studia w 1893 w Monachium u A. Ažbe`go i w Paryżu w Académie Julian u J. P. Laurensa. W 1897 ożenił się z Zofią Wandą Tolkemit, córką ziemianina. Razem wyjechali do Monachium, a następnie przez Węgry do Rzymu, gdzie mieszkali, z małymi przerwami, przez 20 lat. Tam Okuń brał udział w życiu polskiej kolonii artystycznej. Podróżował po Italii, był w Sorrento, Amalfi, Wenecji, Padwie, Rawennie, Florencji i Sienie. Powrócił do kraju w 1921 i został profesorem w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w latach 1933-34 został jej dyrektorem. W Warszawie został wiceprezesem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Był malarzem i grafikiem, którego styl został wykształcony w okresie Młodej Polski. Malował pejzaże i portrety utrzymane w manierze secesyjnej. Jego winiety zdobiące wytworny tygodnik o sztuce Chimera, są klasycznymi przykładami tego stylu.