W latach 1948-1953 studiowała grafikę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom uzyskała w pracowni prof. Jerzego Hoppena, jednak jej duchowym promotorem był prof. Tymon Niesiołowski.
Wybór druku wypukłego pozwolił artystce na wypracowanie własnej formy wypowiedzi artystycznej: „Technika ta najbardziej mi odpowiada ze względu na lapidarność, skrótowość znaku plastycznego, którym operuję. Wymaga zdecydowania i jest jednoznaczna, bezkompromisowa – czarno-biała” – wyjaśniała artystka. Kameralnych rozmiarów prace pochodzące z drugiej połowy lat 50. to krytyczny zapis życia codziennego w PRL, a niekiedy własny dziennik intymny o feministycznej wymowie. W latach 60., z inspiracji podróżami, powstają dużego formatu „impresje” miast polskich i zagranicznych. „Są to – jak mówiła autorka – swoiste notatki, pamiątki z miast zapoznanych i w jakimś stopniu przeze mnie przeżytych, łączących szczególnie osobiste emocje i wrażenia z ogólną atmosferą i klimatem tych miast. Nie jest to [...] dosłowne odwzorowanie fragmentów architektury czy pejzażu. Tym niemniej każde miasto posiada charakterystyczne dla siebie elementy, nagromadzone w sposób podporządkowany kompozycji plastycznej obrazu”. Teresę Jakubowską można nazwać portrecistką miast. Są to jednak portrety nietypowe: „zbiorowe” – uwieczniające ludzi i zabytki, barokowe w swej dekoracyjności, zaskakujące skalą, wizualnie uwodzące i jednocześnie humorystyczne. Kompozycje te charakteryzuje maniera wypełniania każdego wolnego miejsca kompozycji przedstawieniem. W efekcie podziwiać możemy iście koronkową robotę.
W historii polskiej grafiki powojennej twórczość Teresy Jakubowskiej pozostaje fenomenem. Jej oryginalny styl stał się szybko rozpoznawalny w kraju i na świecie. Artystka miała wiele wystaw indywidualnych i na przestrzeni wielu dekad uczestniczyła w najważniejszych międzynarodowych przeglądach grafiki artystycznej. Jej twórczość została przypomniana publiczności w 2020 r. wystawą retrospektywną, zorganizowaną w warszawskim Muzeum Karykatury. Prace Teresy Jakubowskiej nadal stanowią rzadkość na polskim rynku sztuki.
linoryt/bibuła, 63 x 86 cm (odbitka), 70 x 92 cm (arkusz)
sygnowany, datowany i opisany oł.p.d.:Teresa Jakubowska 1968, l.d.: " FLORENCJA" 34/50
W latach 1948-1953 studiowała grafikę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom uzyskała w pracowni prof. Jerzego Hoppena, jednak jej duchowym promotorem był prof. Tymon Niesiołowski.
Wybór druku wypukłego pozwolił artystce na wypracowanie własnej formy wypowiedzi artystycznej: „Technika ta najbardziej mi odpowiada ze względu na lapidarność, skrótowość znaku plastycznego, którym operuję. Wymaga zdecydowania i jest jednoznaczna, bezkompromisowa – czarno-biała” – wyjaśniała artystka. Kameralnych rozmiarów prace pochodzące z drugiej połowy lat 50. to krytyczny zapis życia codziennego w PRL, a niekiedy własny dziennik intymny o feministycznej wymowie. W latach 60., z inspiracji podróżami, powstają dużego formatu „impresje” miast polskich i zagranicznych. „Są to – jak mówiła autorka – swoiste notatki, pamiątki z miast zapoznanych i w jakimś stopniu przeze mnie przeżytych, łączących szczególnie osobiste emocje i wrażenia z ogólną atmosferą i klimatem tych miast. Nie jest to [...] dosłowne odwzorowanie fragmentów architektury czy pejzażu. Tym niemniej każde miasto posiada charakterystyczne dla siebie elementy, nagromadzone w sposób podporządkowany kompozycji plastycznej obrazu”. Teresę Jakubowską można nazwać portrecistką miast. Są to jednak portrety nietypowe: „zbiorowe” – uwieczniające ludzi i zabytki, barokowe w swej dekoracyjności, zaskakujące skalą, wizualnie uwodzące i jednocześnie humorystyczne. Kompozycje te charakteryzuje maniera wypełniania każdego wolnego miejsca kompozycji przedstawieniem. W efekcie podziwiać możemy iście koronkową robotę.
W historii polskiej grafiki powojennej twórczość Teresy Jakubowskiej pozostaje fenomenem. Jej oryginalny styl stał się szybko rozpoznawalny w kraju i na świecie. Artystka miała wiele wystaw indywidualnych i na przestrzeni wielu dekad uczestniczyła w najważniejszych międzynarodowych przeglądach grafiki artystycznej. Jej twórczość została przypomniana publiczności w 2020 r. wystawą retrospektywną, zorganizowaną w warszawskim Muzeum Karykatury. Prace Teresy Jakubowskiej nadal stanowią rzadkość na polskim rynku sztuki.