Obraz powstał na przełomie XVIII i XIX stulecia. Temat Flory i Zefira należał do popularnych przedstawień mitologicznych w całym okresie nowożytnym. Historię miłości Zefira, bożka łagodnego, zachodniego wiatru do nimfy Flory opisał Owidiusz w swym niedokończonym utworze "Fasti" (V, 200-206). Pojawienie się Flory zwiastowało przyjście wiosny, rozkwit kwiecia na polach, łąkach i w ogrodach. Zefir poślubił Florę i podarował jej władzę nad światem kwiatów. W niniejszej kompozycji, Zefir przyozdabia nimfę girlandą z wielobarwnych kwiatów. Interesujące jest połączenie tych postaci w pionowej kompozycji oraz nadanie całej scenie bardzo zmysłowego charakteru. Atrybucja dzieła znakomitemu malarzowi Janowi Kupecky`emu nie jest uzasadniona.