Stanisław Gibiński pochodził z Rzeszowa, po ukończeniu gimnazjum podjął pracę w Kolejach Państwowych. Tam zwrócił na siebie uwagę dyrekcji dużymi zdolnościami rysunkowymi i wkrótce umożliwiono mu przeniesienie się do Krakowa w celu podjęcia studiów w Akademii Sztuk Pięknych, które rozpoczął w 1902 roku pod kierunkiem Juliana Fałata. Artysta szybko przejął styl mistrza, naśladując nie tylko tematykę zimowych krajobrazów i wiejskich scen rodzajowych, ale także doszedł do perfekcji w technice akwareli. Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, współpracował jako ilustrator z wieloma czasopismami. Jego prace, ze względu na mistrzostwo oddania nastroju, zawsze cieszyły się dużą popularnością wśród odbiorców.
Na długiej drewnianej łodzi płynącej po szeroko rozlanym zakolu rzeki, w dużym zbliżeniu, przedstawiona została postać mężczyzny. Siwe włosy schowane ma pod kapeluszem. Ubrany jest w jasna koszulę, na która nałożoną ma kamizelę, spodnie związane rzemieniami od butów aż do kolan. N pierwszym planie, wciągając widza w przestrzeń obrazu, ustawiony został kosz. Charakterystyczna kolorystyka delikatnie niebieska i jaskrawo zielona powoduje, że praca wywołuje wrażenie spokoju, ciszy i pełnej harmonii człowieka i przyrody. Obraz nasączony jest światłem.