W rzeźbach z serii Anatomia przestrzeni Jarosław Kozakiewicz rozwija laboratorium form, których geometria wywiedziona jest z anatomii ludzkiego ciała. Wielościenne, nieregularne bryły powstały poprzez połączenie liniami otworów ciała człowieka. Kreślone w przestrzeni linie proste wyznaczają krawędzie geometrycznych brył - modułów, z których każdy konstruowany jest według innej miary. Pozornie abstrakcyjne bryły, z ich rozrastającymi się w przestrzeni szkieletowymi konstrukcjami pozostają puste, otwarte na przestrzeń otoczenia. W ich stalowych, geometrycznych strukturach artysta kształtuje własną gramatykę form, w których geometria ciała uzewnętrznia się i przekształca się w architektonikę przestrzeni.
2012 - 2014
rzeźba, stal malowana, 17 x 35 x 18 cm
sygn., i dat. na dołączonym do rzeźby rysunku przedstawiającym sposób jej konstruowania
W rzeźbach z serii Anatomia przestrzeni Jarosław Kozakiewicz rozwija laboratorium form, których geometria wywiedziona jest z anatomii ludzkiego ciała. Wielościenne, nieregularne bryły powstały poprzez połączenie liniami otworów ciała człowieka. Kreślone w przestrzeni linie proste wyznaczają krawędzie geometrycznych brył - modułów, z których każdy konstruowany jest według innej miary. Pozornie abstrakcyjne bryły, z ich rozrastającymi się w przestrzeni szkieletowymi konstrukcjami pozostają puste, otwarte na przestrzeń otoczenia. W ich stalowych, geometrycznych strukturach artysta kształtuje własną gramatykę form, w których geometria ciała uzewnętrznia się i przekształca się w architektonikę przestrzeni.