Jan Cybis - malarz, publicysta, krytyk sztuki, tłumacz i pedagog. Studia malarskie rozpoczął w latach 1919-21 we wrocławskiej Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego. Kontynuował je w akademii krakowskiej pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. W roku 1924, wraz z grupą kolegów, wszedł w skład tzw. Komitetu Paryskiego (od skrótu "KP" nazywanych kapistami) przygotowującego wyjazd uczniów Pankiewicza na dalsze studia do Paryża, gdzie przebywał do roku 1931 (poza krótkim pobytem w kraju - od lipca 1927 do wiosny 1928). W Paryżu wziął udział w pierwszej zbiorowej wystawie kapistów urządzonej w Galerie Zak (1930). Następnie, wraz z kolegami z grupy, prezentował swoje prace w Galerie Moos w Genewie, a po powrocie do Polski na zbiorowej wystawie zorganizowanej w Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie. Rok pó¼niej w Krakowie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. Po wojnie, retrospektywne wystawy prac artysty odbyły się w warszawskiej Zachęcie w roku 1956 i ostatnio w 1997/98. Najczęstszymi tematami obrazów artysty były pejzaże, martwe natury i portrety. Po drugiej wojnie światowej został profesorem malarstwa w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pisał wiele artykułów o sztuce, publikując je, m.in. w "Głosie Plastyków", piśmie, którego redaktorem naczelnym był od 1937 roku. Prezentowany obraz, pomimo mocnych, zastygłych pociągnięć pędzla, które budują całą powierzchnię obrazu, zachowuje przy tym lekkość nieomal akwarelowej kompozycji. Podobne rozwiązania malarskie, a także układ kompozycyjny zastosował artysta w swojej pracy Cyneraria i jabłka z 1972 roku. (por.: Jan Cybis 1897-1972, Katalog Zachęty, Warszawa 1997, il. na s. 262).