Rzeźbiarka. Studiowała w ASP w Krakowie u prof. Xawerego Dunikowskiego, a następnie w ASP w Warszawie u prof. Franciszka Strynkiewicza. W latach 1951-1954 brała udział w rekonstrukcji zabytkowych rzeźb w Warszawie. Była członkiem awangardowej Grupy 55. Autorka rzeźb figuralnych, licznych portretów, kompozycji przestrzennych, pomników (nagrobne pomniki, m.in. Xawerego Dunikowskiego, Stanisława Herbsta, Artura Sandauera i Erny Rosenstein na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie). Styl jej ewoluował od realizmu (rzeźba Przekupki na warszawskim Mariensztacie z 1949 roku), przez syntetyczne uproszczenia i ekspresyjno-metaforyczną deformację do abstrakcji. Miała wiele wystaw indywidualnych w Polsce i w Europie; w 2008 w warszawskiej Zachęcie odbyła się pośmiertna wystawa prac artystki pt. "Figury Nasłonecznione".

131
Barbara ZBROŻYNA (1923-1995)

FIGURY IDĄCE, 1963

Brąz, wys. 34 x 26 x 6 cm, drewniana podstawa
Praca wielokrotnie wystawiana i reprodukowana. m.in.:
Barbara Zbrożyna. Rysunki i rzeźby. Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa - Maj - 1963; w folderku (z przedmową Mieczysława Porębskiego) fotografia wersji w gipsie
Rzeźba polska lat sześćdziesiątych, 1993, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko.
Rzeźby i rysunki Barbary Zbrożyny, Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni. Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, Maj 1995, w: Katalogu prac wystawionych, Rzeźby, poz. 3

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Rzeźbiarka. Studiowała w ASP w Krakowie u prof. Xawerego Dunikowskiego, a następnie w ASP w Warszawie u prof. Franciszka Strynkiewicza. W latach 1951-1954 brała udział w rekonstrukcji zabytkowych rzeźb w Warszawie. Była członkiem awangardowej Grupy 55. Autorka rzeźb figuralnych, licznych portretów, kompozycji przestrzennych, pomników (nagrobne pomniki, m.in. Xawerego Dunikowskiego, Stanisława Herbsta, Artura Sandauera i Erny Rosenstein na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie). Styl jej ewoluował od realizmu (rzeźba Przekupki na warszawskim Mariensztacie z 1949 roku), przez syntetyczne uproszczenia i ekspresyjno-metaforyczną deformację do abstrakcji. Miała wiele wystaw indywidualnych w Polsce i w Europie; w 2008 w warszawskiej Zachęcie odbyła się pośmiertna wystawa prac artystki pt. "Figury Nasłonecznione".