Był uczniem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1900-1908. Kształcił się również za granicą, m.in. w Wiedniu i Paryżu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, a następnie dziewięć lat pełnił funkcję profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominowała tematyka huculska; wesela, powroty nowożeńców, pasterki, sceny ludowe w baśniowym wydaniu. Wykonywał liczne karykatury do czasopism i w Jamie Michalika, podkreślając przywary znanych postaci z krakowskiego świata artystycznego oraz galicyjskiej polityki. Znany był również z licznych pejzaży, martwych natur, scen religijnych, obrazów historycznych, projektów mozaik i witraży. Charakteryzowała go malarskość, witalność, śmiałość kreski i barw. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych w Krakowie, Warszawie, Łodzi.
akwarela, papier, 71,5 x 48,5 cm,
sygn. p.śr.: Sichul 1931.
Był uczniem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego podczas studiów na Akademii Sztuk Pięknych w latach 1900-1908. Kształcił się również za granicą, m.in. w Wiedniu i Paryżu. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, a następnie dziewięć lat pełnił funkcję profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominowała tematyka huculska; wesela, powroty nowożeńców, pasterki, sceny ludowe w baśniowym wydaniu. Wykonywał liczne karykatury do czasopism i w Jamie Michalika, podkreślając przywary znanych postaci z krakowskiego świata artystycznego oraz galicyjskiej polityki. Znany był również z licznych pejzaży, martwych natur, scen religijnych, obrazów historycznych, projektów mozaik i witraży. Charakteryzowała go malarskość, witalność, śmiałość kreski i barw. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych w Krakowie, Warszawie, Łodzi.