Polski malarz, przedstawiciel koloryzmu, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Syn Marii Skłodowskiej-Szancenbachowej, artystki malarki, uczennicy Olgi Boznańskiej.
W 1940 roku rozpoczął studia w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie, a po jej zamknięciu do 1945 roku kształcił się samodzielnie w gronie kolegów pod przewodnictwem Tadeusza Brzozowskiego. W 1945 roku został przyjęty na II rok krakowskiej ASP, gdzie uczęszczał do pracowni malarstwa Wojciecha Weissa, a następnie Eugeniusza Eibischa. W 1952 roku uzyskał dyplom magistra sztuki.
W 1948 roku rozpoczął pracę na macierzystej uczelni, początkowo ucząc rysunku, liternictwa, projektowania graficznego i technik graficznych. Od 1972 roku prowadził tam pracownię malarstwa sztalugowego, a od 1976 roku miał tam własne atelier. Pełnił różne funkcje we władzach uczelni i innych instytucjach życia artystycznego.
Malował pejzaże, martwe natury, widoki wnętrz pełne ekspresji, o urozmaiconej fakturze, niekiedy na pograniczu abstrakcji. Oprócz malarstwa zajmował się także grafiką, projektowaniem plakatów i okładek, malarstwem w architekturze (m.in. renowacja widowni Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie, widowni i plafonu w Operze Wrocławskiej) oraz filmem rysunkowym.