Faliste powierzchnie pojawiają się w obrazach-obiektach Jacka Dyrzyńskiego w latach 80. Realizacje zatytułowane – jak oferowana praca – „Fale”, powstały też w 2007 (falista biała powierzchnia została pokryta rysunkiem pionowych nieregularnych linii) i w 2010 roku (tu czarną falistą powierzchnię pokrywają drobne białe plamki, dzięki którym został wydobyty światłocień). Wielokrotnie artysta wykorzystywał też zestawienie barw podstawowych – żółtej i niebieskiej, czego przykładami są między innymi ażurowe konstrukcje: „Interferencje 12” (2012), „Rytm” (2015), czy „Interferencje 33” (2016). Zestawienie w porządku chronologicznym tylko tych wspomnianych prac – podobnych i jednocześnie różnych – pozwala docenić konsekwencję artystyczną Jacka Dyrzyńskiego. Dodatkowo wszystkie obiekty mają kształt kwadratu i taki sam format: 40 x 40 cm. Jednolite podłoże stwarza identyczne warunki do badania niuansów optycznych: tytułowych interferencji, rytmów, fal.