„W najogólniejszym ujęciu malarstwo Michała Misiaka jest zaliczane do nurtu geometrycznego. Mechanizm działania jego obrazów jest analogiczny do tego, jakiego używali klasycy op-artu: przebieg blisko położonych równoległych lub przecinających się gęsto linii, wprawia powierzchnię w wibrację, odsłaniając względność dwuwymiaru. Ujawniają się przestrzenie istniejące nie na zasadzie wzajemnego rozmieszczenia przedmiotów w perspektywie, nie "wymalowane na obrazie", lecz wprost wyrażane przez obraz. Tym sposobem utwór malarski nie "przedstawia", ani nie "obrazuje" żadnego obiektu w świecie widzialnym, lecz odnosi się do arche, do zasady podstawowej istnienia tego świata. No, w każdym razie, podstawowej według konceptu pitagorejczyków. A tą zasadą była liczba, a więc - proporcja, a więc - harmonia, a więc - złoty podział, a więc - symetria.” - Andrzej Stembarth Sawicki (tekst towarzyszący wystawie: Michała Misiaka "Struktury dynamiczne", Galeria SOCATO, 2013)