Grafik, malarz. Po ukończeniu w 1909 roku Instytutu Głuchoniemych w Warszawie, studiował w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego i Stanisława Lentza, później w prywatnej szkole Konrada Krzyżanowskiego, a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych u Mieczysława Kotarbińskiego, Edmunda Trojanowskiego i Władysława Skoczylasa. W latach 1924-1939 mieszkał kolejno w Lublinie, Puławach i Węgrowie Podlaskim, zaś po II wojnie światowej w Kielcach i Krakowie. Uprawiał malarstwo i rysunek lecz głównym polem jego działalności stał się drzeworyt. Artysta pozostawił po sobie znaczny dorobek graficzny. Chętnie tworzył kompozycje religijne i widoki architektoniczne, także ilustracje książkowe i ekslibrisy. Wystawy indywidualne dzieł Wiszniewskiego odbyły się w Lublinie w 1931 i 1961 roku.
Linoryt; 14 x 12 cm
Sygnowany śr.d. ołówkiem nieczytelnie
Zygmunt Klemensiewicz - autor książki Bibliografia Ekslibrisu Polskiego (Zakład im. Ossolińskich, 1952).
Grafik, malarz. Po ukończeniu w 1909 roku Instytutu Głuchoniemych w Warszawie, studiował w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Ignacego Pieńkowskiego i Stanisława Lentza, później w prywatnej szkole Konrada Krzyżanowskiego, a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych u Mieczysława Kotarbińskiego, Edmunda Trojanowskiego i Władysława Skoczylasa. W latach 1924-1939 mieszkał kolejno w Lublinie, Puławach i Węgrowie Podlaskim, zaś po II wojnie światowej w Kielcach i Krakowie. Uprawiał malarstwo i rysunek lecz głównym polem jego działalności stał się drzeworyt. Artysta pozostawił po sobie znaczny dorobek graficzny. Chętnie tworzył kompozycje religijne i widoki architektoniczne, także ilustracje książkowe i ekslibrisy. Wystawy indywidualne dzieł Wiszniewskiego odbyły się w Lublinie w 1931 i 1961 roku.