Studia w warszawskiej Szkole Rysunkowej u M.Kotarbińskiego, kontynuował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J.Mehoffera i J.Pankiewicza. W czasie I wojny światowej służył w Legionach, co znalazło odbicie w jego obrazach (Pochód legionistów, Na wedecie). Od 1911 r. wystawiał w TZSP w Warszawie. W latach 1920-1922 wystawiał z grupą Formistów, później m.in. ze Stowarzyszeniem "Rytm" i poznańską grupą "Plastyka". Kilkakrotnie uczestniczył w wystawach sztuki polskiej za granicą. Od 1922 r. był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Poznaniu. Malował portrety, obrazy o tematyce rodzajowej i religijnej. W wizerunkach Madonny z Dzieciątkiem nawiązywał do, przetworzonego i swoiście stylizowanego, ludowego malarstwa na szkle.
Litografia barwna, papier; 41,5 x 32 cm
sygn. l.d. ołówkiem W. Roguski, płyta p.d.: Wł. Roguski
Studia w warszawskiej Szkole Rysunkowej u M.Kotarbińskiego, kontynuował w krakowskiej ASP pod kierunkiem J.Mehoffera i J.Pankiewicza. W czasie I wojny światowej służył w Legionach, co znalazło odbicie w jego obrazach (Pochód legionistów, Na wedecie). Od 1911 r. wystawiał w TZSP w Warszawie. W latach 1920-1922 wystawiał z grupą Formistów, później m.in. ze Stowarzyszeniem "Rytm" i poznańską grupą "Plastyka". Kilkakrotnie uczestniczył w wystawach sztuki polskiej za granicą. Od 1922 r. był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Poznaniu. Malował portrety, obrazy o tematyce rodzajowej i religijnej. W wizerunkach Madonny z Dzieciątkiem nawiązywał do, przetworzonego i swoiście stylizowanego, ludowego malarstwa na szkle.