Malarz, rysownik, scenograf. Studia artystyczne rozpoczął w 1936 r. w krakowskiej ASP. W l. 1940-42 uczęszczał do okupacyjnej Staatliche Kunstgewerbeschule w Krakowie do pracowni F. Pautscha. W czasie okupacji należał do współtwórców Teatru Konspiracyjnego T. Kantora. W okresie 1945-46 kontynuował studia w krakowskiej akademii. Do 1948 r. uczestniczył w ekspozycjach Grupy Młodych Plastyków. W okresie panowania doktryny socrealistycznej 1950-55 wycofał się z oficjalnego ruchu artystycznego, poświęcając się pracy pedagogicznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz wykonywaniu polichromii kościelnych i konserwacji. W 1954 r. osiadł w Zakopanem, gdzie w 1959 r. objął stanowisko dyrektora Szkoły Kenara. W 1957 r. został członkiem reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Dwa lata później związał się w Paryżu z międzynarodowym ruchem "Phases". W l. 1962-79 wykładał w poznańskiej PWSSP. W 1979 r. został mianowany profesorem krakowskiej ASP, gdzie prowadził zajęcia do 1981 r. Malarstwo Brzozowskiego koncentrowało się zawsze wokół postaci ludzkiej, w wypadku oferowanego dzieła - ciemnej sylwety umiejscowionej na neutralnym, czerwonawym tle, wzbogaconej o wyraziste, fakturalne efekty; jej syntetyczny kształt budzi skojarzenia z nieskomplikowanym, prosto działającym mechanizmem. Sposób stosowanej przez artystę deformacji współgra z humorystycznymi tytułami jego prac, które często zakorzenione są w rodzimej, sarmackiej tradycji, przywodząc na myśl bohaterów Mickiewiczowskiego "Pana Tadeusza".