W trakcie II wojny światowej przebywał w obozie jenieckim
w Mathausen (gdzie poznał między innymi Zbigniewa Dłubaka i artystów czeskich). W latach 1946-48 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jana Cybisa i Jana Sokołowskiego. W 1954 roku współtworzył Grupę 55, a w 1956 roku Galerię Krzywe Koło. W okresie socrealizmu tworzył scenografie i projekty wystawowe. W latach 60-tych brał udział w licznych plenerach sztuki eksperymentalnej (1963 roku w Osiekach, 1965 roku w Elblągu oraz w 1970 roku we Wrocławiu). Był animatorem sztuki, pomysłodawcą i organizatorem wielu inicjatyw artystycznych lat 70-tych.
Prezentowana praca jest charakterystyczna dla abstrakcyjnej twórczości Bogusza tego okresu. Obszary wypełnione kropkami (przypominające strukturę rastra) są przeciwstawione akcentom pionowym i liniom prostym, tło sugeruje strukturę reliefu. W pracy tej bardzo ważną funkcję odgrywa tytuł, który przywołuje postać wielkiego klasyka sztuki abstrakcyjnej i awangardowej Jeana (Hansa) Arpa. W drugiej połowie lat 60-tych artysta stworzył serię prac poświęconą innym artystom (między innymi A. Modiglianiemu czy P. Picassowi).
olej/płyta, 85 x 75 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: BOGUSZ MARIAN | „EPITAFIUM DLA J. ARPA” | 1966 - 70 | 0,75 X 0,85 | dedykacja | wskazówka montażowa
W trakcie II wojny światowej przebywał w obozie jenieckim
w Mathausen (gdzie poznał między innymi Zbigniewa Dłubaka i artystów czeskich). W latach 1946-48 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Jana Cybisa i Jana Sokołowskiego. W 1954 roku współtworzył Grupę 55, a w 1956 roku Galerię Krzywe Koło. W okresie socrealizmu tworzył scenografie i projekty wystawowe. W latach 60-tych brał udział w licznych plenerach sztuki eksperymentalnej (1963 roku w Osiekach, 1965 roku w Elblągu oraz w 1970 roku we Wrocławiu). Był animatorem sztuki, pomysłodawcą i organizatorem wielu inicjatyw artystycznych lat 70-tych.
Prezentowana praca jest charakterystyczna dla abstrakcyjnej twórczości Bogusza tego okresu. Obszary wypełnione kropkami (przypominające strukturę rastra) są przeciwstawione akcentom pionowym i liniom prostym, tło sugeruje strukturę reliefu. W pracy tej bardzo ważną funkcję odgrywa tytuł, który przywołuje postać wielkiego klasyka sztuki abstrakcyjnej i awangardowej Jeana (Hansa) Arpa. W drugiej połowie lat 60-tych artysta stworzył serię prac poświęconą innym artystom (między innymi A. Modiglianiemu czy P. Picassowi).