W 1995 r. ukończyła studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w Katedrze Scenografii pod kierunkiem prof. A. Kreutz-Majewskiego. Jest stypendystką Ashton Art School w Sydney. B. Sarapata jest autorką scenografii i projektów kostiumów do przedstawień: "238 próba Fausta", prezentowanych w Teatrze PWST w Krakowie (1995), "Dziadów" A. Mickiewicza wystawianych w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa (1995), "Wesela" St. Wyspiańskiego. W latach 1995-1997 B. Sarapata wykonała cykle obrazów inspirowanych dziełami literackimi m.in.: Elegie, Sonety do Orfeusza - inspirowane poezją R. M. Rilkego, Ptaki - nawiązujące do prozy A. de Saint-Exupery. Studia filozoficzne i antropologiczne, które artystka odbyła w Papieskiej Akademii Teologicznej, a następnie w Sydney University w Australii (1988-1991) zaowocowały serią obrazów powstałych pod wpływem kultury aborygeńskiej. Prezentowany dyptyk pochodzi z cyklu inspirowanego sztuką środkowego Sepiku (Nowa Gwinea), gdzie formy jakby odcieleśnione służą tworzeniu stylizowanych postaci ludzkich o metafizycznej symbolice. Wśród postaci znajduje się autoportret artystki.

60
Beata SARAPATA (ur. 1957 r.)

EPIFANIE I

2000 r.
Olej na tekturze 70 x 50 cm
Sygnowany p.d. - "B. Sarapata 2000"

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W 1995 r. ukończyła studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskała w Katedrze Scenografii pod kierunkiem prof. A. Kreutz-Majewskiego. Jest stypendystką Ashton Art School w Sydney. B. Sarapata jest autorką scenografii i projektów kostiumów do przedstawień: "238 próba Fausta", prezentowanych w Teatrze PWST w Krakowie (1995), "Dziadów" A. Mickiewicza wystawianych w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa (1995), "Wesela" St. Wyspiańskiego. W latach 1995-1997 B. Sarapata wykonała cykle obrazów inspirowanych dziełami literackimi m.in.: Elegie, Sonety do Orfeusza - inspirowane poezją R. M. Rilkego, Ptaki - nawiązujące do prozy A. de Saint-Exupery. Studia filozoficzne i antropologiczne, które artystka odbyła w Papieskiej Akademii Teologicznej, a następnie w Sydney University w Australii (1988-1991) zaowocowały serią obrazów powstałych pod wpływem kultury aborygeńskiej. Prezentowany dyptyk pochodzi z cyklu inspirowanego sztuką środkowego Sepiku (Nowa Gwinea), gdzie formy jakby odcieleśnione służą tworzeniu stylizowanych postaci ludzkich o metafizycznej symbolice. Wśród postaci znajduje się autoportret artystki.