Malarz, grafik, pisarz, wydawca, członek ugrupowania Bunt, ZPAG, Koła Artystów Wielkopolskich. W latach 1904-1906 kształcił się w krakowskiej ASP u J. Unierzyskiego, studia kontynuował w Paryżu (1907-1910) i w 1913 w Monachium. Był jedną z czołowych postaci polskiego ekspresjonizmu. W swej twórczości graficznej najchętniej nawiązywał do niemieckiego ekspresjonizmu stosując ostre cięcia, grube kontury i silne kontrasty czerni i bieli. Zajmował się ilustratorstwem, wykonał m.in. drzeworytnicze ilustracje do „Powsinogów beskidzkich” Emila Zegadłowicza.
linoryt, 16,9 x 8,1 cm,
sygn. oł. p.d.: JHulewicz 1922
Grafika m. in. w zbiorach Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym,
reprodukowana w: „Emil Zegadłowicz daleki i bliski”, pod redakcją: H. Czubały, K. Kłosińskiego, Krystyny Latawiec i W. Próchnickiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 2015.
Malarz, grafik, pisarz, wydawca, członek ugrupowania Bunt, ZPAG, Koła Artystów Wielkopolskich. W latach 1904-1906 kształcił się w krakowskiej ASP u J. Unierzyskiego, studia kontynuował w Paryżu (1907-1910) i w 1913 w Monachium. Był jedną z czołowych postaci polskiego ekspresjonizmu. W swej twórczości graficznej najchętniej nawiązywał do niemieckiego ekspresjonizmu stosując ostre cięcia, grube kontury i silne kontrasty czerni i bieli. Zajmował się ilustratorstwem, wykonał m.in. drzeworytnicze ilustracje do „Powsinogów beskidzkich” Emila Zegadłowicza.