Hofman kształcił się w latach 1896-1901 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego. Następnie w École des Beaux Arts w Paryżu pod kierunkiem J. L. Géromea. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, współzałożycielem efemerycznej Grupy Czterech i Grupy Zero. Od 1906 r. regularnie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominują wątki fantastyczne i symbolistyczne, często także (zwłaszcza w dojrzałym i późniejszym okresie) pojawiają się portrety i autoportrety. Malarstwo Hofmana nosi znamiona twórczości Malczewskiego, zarówno w zakresie tematycznym jak i formalnym. Jego prace są jednak bardziej linearne, a przedstawiane postacie eteryczne i odrealnione.
Olej, sklejka (płyta meblowa); 88 x 59,7 cm
Sygnowany czarnym olejem l. d.: Wlastimil | Hofman | 1950
Hofman kształcił się w latach 1896-1901 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego. Następnie w École des Beaux Arts w Paryżu pod kierunkiem J. L. Géromea. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, współzałożycielem efemerycznej Grupy Czterech i Grupy Zero. Od 1906 r. regularnie wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W jego twórczości dominują wątki fantastyczne i symbolistyczne, często także (zwłaszcza w dojrzałym i późniejszym okresie) pojawiają się portrety i autoportrety. Malarstwo Hofmana nosi znamiona twórczości Malczewskiego, zarówno w zakresie tematycznym jak i formalnym. Jego prace są jednak bardziej linearne, a przedstawiane postacie eteryczne i odrealnione.