Malarz związany był początkowo ze Lwowem, gdzie studiował filologię i etnografię. Już wówczas amatorsko uprawiał malarstwo. Przebywając na kursie rysunkowym dla nauczycieli zetknął się z grupą artystów krakowskich i zaprzyjaźnił z Janem Cybisem. Przyjaźń ta odcisnęła piętno na twórczości Wasilkowskiego, który jest zaliczany przez krytyków sztuki do polskich kolorystów. Po II wojnie światowej został profesorem malarstwa w Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie, a od 1947 roku w Poznańskiej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Ulubionymi tematami malarza były martwe natury, kwiaty i pejzaże, interesowała go także sztuka ludowa. Artysta, począwszy od 1930 roku, brał udział w wielu wystawach zarówno w kraju jak i za granicą. Otrzymywał nagrody i wyróżnienia oraz ordery.