Stanisław Wyspiański rozpoczął swoją edukację w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża i studia w École des Beaux-Arts. Wyspiański dotarł do Paryża w 1891 roku, szybko jednak okazało się, że krakowski model nauczania nie zapewnia wystarczającej edukacji, aby umożliwić młodemu artyście dostanie się na wymarzoną uczelnię. Po nieudanych egzaminach wstępnych, Wyspiański zapisał się do Académie Colarossi - popularnej wśród polskich artystów. Nauka tam miała zdecydowanie swobodniejszy charakter niż w École des Beaux-Arts. Artysta uczył się tam pod okiem profesorów Gustave’a Courtois i Paula Josepha Blanc’a. Ten pierwszy zalecał, żeby malując modela chwytać ogólne wrażenie koloru, a nie bawić się szczegółami, aby oceniać należycie wartość świateł i porównywać je ze sobą, na różnych partiach ciała, nie wprowadzać za dużo półtonów. Profesor Blanc natomiast objaśniał, jak nie zagubić się w „masie kolorów“.
Z listów Wyspiańskiego wynika, że w październiku 1893 roku zdecydował on wysłać około 40 portretów do Krakowa. Pragnął, żeby wszystkie zostały wystawione na widok publiczny, żeby krakowianie mieli możliwość zobaczyć, jakim artystą uczynił go Paryż. Wśród obrazów miały znajdować się pastele z prywatnych kolekcji oraz dzieła na sprzedaż. Prawdopodobne jest, że prezentowana Dziewczynka z kwiatami znalazła się w opisywanej przesyłce. Wyspiański z podekscytowaniem pisał wówczas do wujostwa:
Zobaczycie co robię i czego się nauczyłem. Każdą rzecz traktuję jako studium - i to maluję i przedstawiam, co mię „uderza“, co mię „pociąga“ lub co mi się „podoba“. Nie będzie łatwo zrozumieć - bardzo często są to niedołężne próby, ale nigdy imitacje i to jest dostateczny powód, aby były wystawione. Wszelkich imitacji wyzbywam się i już się wielu wyzbyłem. (...) Niektóre portraity wydostać jest mi bardzo trudno, pilnują ich bowiem właściciele - wszystkie one były zrobione za darmo i dla mojej nauki, w czasie kiedy nie miałem pieniędzy ale to nie umniejsza ich wartości, bo ponieważ są podobne przede wszystkiem, więc wielu jest takich co się o nie boją, nie rozumiejąc co znaczy wystawa. Ale i tak z tem co jest będę mógł się pokazać i zobaczycie, że nic banalnego w moich pracach nie ma. (Listy Stanisława Wyspiańskiego. Różne - do wielu adresatów, opr. M. Rydlowa, Kraków 1998, s. 72-73)
Okres paryski był niezwykle ważny dla całej późniejszej drogi twórczej Stanisława Wyspiańskiego. To w tym czasie ukształtował się jego indywidualny styl. Nabrał śmiałości w kładzeniu koloru i przy jego pomocy, pomijając zbędne szczegóły, budował swoje dzieła. To właśnie zestawienie kontrastowych plam barwnych łączących ciepłe i zimne tonacje przykuwa oko widza. Nieśmiały jeszcze na tym etapie twórczości, kontur z czasem stał się jego znakiem rozpoznawczym. Prezentowany portret Dziewczynki z kwiatami prezentuje wszystkie cechy charakterystyczne dla paryskiego okresu w twórczości Stanisława Wyspiańskiego.
Obraz wzmiankowany i wystawiany:
- S. Przybyszewski, T. Żuk-Skarszewski, S. Świerz, Stanisław Wyspiański. Dzieła malarskie, Biblioteka Polska, Kraków, Warszawa, Bydgoszcz 1925, s. 107, nr 75 [Studjum dziewczynki; własność dr Langie w Krakowie];
- Stanisław Wyspiański 1869-1907: wystawa jubileuszowa 1907-1957, Muzeum Narodowe w Krakowie, XII 1957 - XI 1958. T. 1: Biografia - Plastyka, s. 45, nr 9 [Dziewczynka z kwiatami; własność Marii Lange w Krakowie].
pastel, papier żeberkowy
46,5 x 30,3 cm (w świetle passe-partout)
sygn. z prawej: Stanislas | Paris octobre 1893
Stanisław Wyspiański rozpoczął swoją edukację w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie otrzymał stypendium na wyjazd do Paryża i studia w École des Beaux-Arts. Wyspiański dotarł do Paryża w 1891 roku, szybko jednak okazało się, że krakowski model nauczania nie zapewnia wystarczającej edukacji, aby umożliwić młodemu artyście dostanie się na wymarzoną uczelnię. Po nieudanych egzaminach wstępnych, Wyspiański zapisał się do Académie Colarossi - popularnej wśród polskich artystów. Nauka tam miała zdecydowanie swobodniejszy charakter niż w École des Beaux-Arts. Artysta uczył się tam pod okiem profesorów Gustave’a Courtois i Paula Josepha Blanc’a. Ten pierwszy zalecał, żeby malując modela chwytać ogólne wrażenie koloru, a nie bawić się szczegółami, aby oceniać należycie wartość świateł i porównywać je ze sobą, na różnych partiach ciała, nie wprowadzać za dużo półtonów. Profesor Blanc natomiast objaśniał, jak nie zagubić się w „masie kolorów“.
Z listów Wyspiańskiego wynika, że w październiku 1893 roku zdecydował on wysłać około 40 portretów do Krakowa. Pragnął, żeby wszystkie zostały wystawione na widok publiczny, żeby krakowianie mieli możliwość zobaczyć, jakim artystą uczynił go Paryż. Wśród obrazów miały znajdować się pastele z prywatnych kolekcji oraz dzieła na sprzedaż. Prawdopodobne jest, że prezentowana Dziewczynka z kwiatami znalazła się w opisywanej przesyłce. Wyspiański z podekscytowaniem pisał wówczas do wujostwa:
Zobaczycie co robię i czego się nauczyłem. Każdą rzecz traktuję jako studium - i to maluję i przedstawiam, co mię „uderza“, co mię „pociąga“ lub co mi się „podoba“. Nie będzie łatwo zrozumieć - bardzo często są to niedołężne próby, ale nigdy imitacje i to jest dostateczny powód, aby były wystawione. Wszelkich imitacji wyzbywam się i już się wielu wyzbyłem. (...) Niektóre portraity wydostać jest mi bardzo trudno, pilnują ich bowiem właściciele - wszystkie one były zrobione za darmo i dla mojej nauki, w czasie kiedy nie miałem pieniędzy ale to nie umniejsza ich wartości, bo ponieważ są podobne przede wszystkiem, więc wielu jest takich co się o nie boją, nie rozumiejąc co znaczy wystawa. Ale i tak z tem co jest będę mógł się pokazać i zobaczycie, że nic banalnego w moich pracach nie ma. (Listy Stanisława Wyspiańskiego. Różne - do wielu adresatów, opr. M. Rydlowa, Kraków 1998, s. 72-73)
Okres paryski był niezwykle ważny dla całej późniejszej drogi twórczej Stanisława Wyspiańskiego. To w tym czasie ukształtował się jego indywidualny styl. Nabrał śmiałości w kładzeniu koloru i przy jego pomocy, pomijając zbędne szczegóły, budował swoje dzieła. To właśnie zestawienie kontrastowych plam barwnych łączących ciepłe i zimne tonacje przykuwa oko widza. Nieśmiały jeszcze na tym etapie twórczości, kontur z czasem stał się jego znakiem rozpoznawczym. Prezentowany portret Dziewczynki z kwiatami prezentuje wszystkie cechy charakterystyczne dla paryskiego okresu w twórczości Stanisława Wyspiańskiego.
Obraz wzmiankowany i wystawiany:
- S. Przybyszewski, T. Żuk-Skarszewski, S. Świerz, Stanisław Wyspiański. Dzieła malarskie, Biblioteka Polska, Kraków, Warszawa, Bydgoszcz 1925, s. 107, nr 75 [Studjum dziewczynki; własność dr Langie w Krakowie];
- Stanisław Wyspiański 1869-1907: wystawa jubileuszowa 1907-1957, Muzeum Narodowe w Krakowie, XII 1957 - XI 1958. T. 1: Biografia - Plastyka, s. 45, nr 9 [Dziewczynka z kwiatami; własność Marii Lange w Krakowie].