Malarz i konserwator z wielopokoleniowego rodu malarzy krakowskich - prawnukiem Marcina, syn Józefa, brat Kazimierza. Był żonaty z Jadwigą z Zatheyów, której siostra Zofia była żoną malarza Stanisława Kamockiego. W latach 1877-1885 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza, Feliksa Szynalewskiego i Jana Matejki. Studia uzupełniające odbył w Monachium u Alexandra Wagnera i Ottona Seitza (1890-1893). Po studiach osiedlił się na stałe w rodzinnym Krakowie. Pracował jako profesor rysunku i malarstwa na Kursach Dopełniających Szkoły Żeńskiej. Przejął i rozwinął ojcowską pracownię konserwacji i restauracji dzieł sztuki, którą prowadził wraz ze swymi synami Stanisławem i Kasprem. Od 1907 r. pracował w Muzeum Narodowym w Krakowie jako kierownik zakładu konserwacji.
Twórczością własną zajmował się przede wszystkim w czasie studiów i we wczesnym okresie aktywności zawodowej. Były to pejzaże i portrety, rzadziej sceny rodzajowe. Wystawiał je sporadycznie w krakowskim i lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych.