Carl Poorten, łotewski malarz, wykształcony w akademiach: düsseldorfskiej, monachijskiej i drezdeńskiej. W 1853 roku powrócił na stałe do Rygi, gdzie cieszył się uznaniem jako portrecista i autor pejzaży.

Niniejszy portret nosi na sobie wyraźne cechy niemieckiego biedermeieru, widoczne w konwencji przedstawieniowej oraz dokładnym opracowaniu szczegółów. Obraz wyróżnia się bogactwem niuansów kolorystycznych, precyzyjną i starannie prowadzoną kreską. W sposobie ujęcia modela widać oddziaływanie stylistyki Karla Sohna, u którego artysta kształcił się podczas pobytu w Düsseldorfie. Bardzo interesujące jest też połączenie postaci i pejzażu, w tle widoczny jest budynek utrzymany w stylu niderlandzkiego manieryzmu. Obraz datowany na 1853 rok, mógł powstać już po powrocie artysty do Rygi. Z kompozycji tej emanuje nastrój skupienia i bogactwa natury, której owoce prezentuje młoda dziewczyna. Dzieło to jest rzadkim, na terenie Polski, przykładem dziewiętnastowiecznego malarstwa łotewskiego.