Szkicowo malowany obraz jest dziełem skończonym. Artysta w myśl signum coronat opus podpisał swe dzieło i tym samym zamknął jego symboliczną wymowę. Swobodne, ekspresyjnie kładzione pociągnięcia pędzla współbrzmią z subteln ą, choć wyrazistą kolorystyką, a silnie rozrzedzona farba miejscami jest transparentna. Wszystko to umożliwia poznanie warsztatu malarskiego Malczewskiego, malującego często swe obrazy techniką prima vista, bez studiów wstępnych i podrysowania. Kompozycja obrazu jest asymetryczna chociaż "podzielona" na dwie niemal równe części. Z lewej młoda, dorodna kobieta o kruczoczarnych włosach, w białej szacie ujęta w półpostaci trzyma przed sobą dzban. Sposób jego ujęcia sugeruje, że naczynie jest ciężkie - wypełnione. W tle kobiety jawi się zielona, owalna u góry forma przywodz ąca skojarzenia z pokrytym listowiem krzewem. Z prawej, w perspektywicznym skrócie widoczny jest chodnik podwórza, ograniczony murem ogrodzenia, w głębi bramą ujętą okazałym słupem. Za ogrodzeniem, w głębi obrazu jawią się czarne pnie bezlistnych drzew. Młodej, pełnej sił witalnych kobiecie, której biologiczną energię symbolicznie wzmaga zielony krzew, artysta przeciwstawił kompozycyjnie i treściowo fragment drogi, ograniczonej murem i czarną bramą oraz czarnymi konarami drzew. Nie będzie nadużyciem interpretacyjnym, gdy w osobie młodej kobiety dopatrzymy się symbolu ekspansji sił witalnych, a niesiony przez nią dzban wypełniony jest wodą życia. W opozycji do "strony życia" ukazana została jego dekadencja z bramą symbolizującą "wrota śmierci" i światem po drugiej stronie życia.
olej, płótno, 73 x 94 cm;
sygn. p. d.: J. Malczewski / 1910
Szkicowo malowany obraz jest dziełem skończonym. Artysta w myśl signum coronat opus podpisał swe dzieło i tym samym zamknął jego symboliczną wymowę. Swobodne, ekspresyjnie kładzione pociągnięcia pędzla współbrzmią z subteln ą, choć wyrazistą kolorystyką, a silnie rozrzedzona farba miejscami jest transparentna. Wszystko to umożliwia poznanie warsztatu malarskiego Malczewskiego, malującego często swe obrazy techniką prima vista, bez studiów wstępnych i podrysowania. Kompozycja obrazu jest asymetryczna chociaż "podzielona" na dwie niemal równe części. Z lewej młoda, dorodna kobieta o kruczoczarnych włosach, w białej szacie ujęta w półpostaci trzyma przed sobą dzban. Sposób jego ujęcia sugeruje, że naczynie jest ciężkie - wypełnione. W tle kobiety jawi się zielona, owalna u góry forma przywodz ąca skojarzenia z pokrytym listowiem krzewem. Z prawej, w perspektywicznym skrócie widoczny jest chodnik podwórza, ograniczony murem ogrodzenia, w głębi bramą ujętą okazałym słupem. Za ogrodzeniem, w głębi obrazu jawią się czarne pnie bezlistnych drzew. Młodej, pełnej sił witalnych kobiecie, której biologiczną energię symbolicznie wzmaga zielony krzew, artysta przeciwstawił kompozycyjnie i treściowo fragment drogi, ograniczonej murem i czarną bramą oraz czarnymi konarami drzew. Nie będzie nadużyciem interpretacyjnym, gdy w osobie młodej kobiety dopatrzymy się symbolu ekspansji sił witalnych, a niesiony przez nią dzban wypełniony jest wodą życia. W opozycji do "strony życia" ukazana została jego dekadencja z bramą symbolizującą "wrota śmierci" i światem po drugiej stronie życia.