Sportretowana to Ata Zakrzewska, krakowską piękność, jedna z dwóch ulubionych modelek artysty. Pozowała do najsłynniejszych prac Axentowicza jak Rudowłosa (około 1899 r, MNK) czy zmysłowa Wiosna (około 1900 r., MNP). Sportretowana Ata to kwintesencja maniery malarskiej Axentowicza, ukazującej młodą ponętną femme fatale w półpostaci w niezidentyfikowanym wnętrzu. Włosy jako atrybut kobiecości zostały szczególnie uwydatnione poprzez zmysłową fantazyjną linię i rudawą kolorystykę zestawioną z subtelnością niemalże alabastrowego ciała modelki. Ukazany wazon zapewne symbolizuje kruchość ludzkiego życia, ale także kobiece łono i płodność.

Rzemiosła malarskiego uczył się monachijskiej ASP, do której uczęszczał w latach 1878-1882, kształcąc się w pracowniach G. Hackla, A. Waguera i G. Benczura. W 1882 r. odbył podróż do Wenecji, a także do Paryża, gdzie uczył się w pracowni E. A. Carolusa-Durana. W Paryżu przebywał do 1895 r. zajmując się ilustrowaniem i kopiowaniem dzieł dawnych mistrzów. Po powrocie do Polski został powołany na stanowisko profesora SSP w Krakowie. Funkcję tę pełnił do 1934 r. Był również współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Odbywał liczne podróże m.in. do Londynu, Włoszech, Stanów Zjednoczonych. W 1897 r. założył szkołę malarstwa przeznaczoną dla kobiet. W 1891 r. otrzymał członkostwo Societe Nationale dex Beaux-Arts. Posługiwał się przede wszystkim techniką olejną, a od 1890 r. używał również pasteli. W malarstwie artysty można zauważyć wpływ symbolizmu oraz secesji. Tematem swych obrazów artysta uczynił ludowe motywy kresowe, szczególnie sceny z życia Hucułów. Uznanie zdobył malując idealizowane wizerunki wytwornych, eleganckich dam oraz wdzięczne portrety dziecięce.